που άκουγα στίχους ,
λόγια άλλων
μελωδίες ξεχασμένες ,
προσπαθούσα να θυμηθώ
τι με συνδέει μεταξύ τους.
Μία δημιουργία ίσως.
Ο Χρόνος ,είναι η δημιουργία σου.
είσαι μια επιλογή ,
που θα γίνεις
κάποτε καράβι.
Θα ταξιδέψεις σε απέραντη παλέτα
αλλά
θα δεις και το γκρίζο
χωρισμένο δεξιά κι αριστερά
σε άσπρο
και μαύρο.
Το άρωμα δεν μένει
το χρώμα ξεθωριάζει.
Καράβι , έρμαιο του γαλάζιου
χαρτί καμμένο.
- είναι δύσκολο τελικά , να φτιάξεις ένα χάρτινο καραβάκι (;)
Βουτιά στο νερό ,
συνοδεία ακορντεόν ,
κι η θάλλασα γίνεται πάρκο.
Τα φύλλα θα πέσουν ,
το φιλί τελειώνει.
( Ψίθυροι )
Κάθε φορά
που άκουγα
ψίθυρο στο σκοτάδι
προσπαθούσα να θυμηθώ
τι απέγινε η σιωπή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου