Επιβλητικό καινούργιο αύριο (η επιφάνεια)

Το δωμάτιο έχει ακόμα το άρωμα του καπνού,

εκεί όπου τα λόγια έσβησαν

χάθηκαν στο σκοτάδι

έρχεται ο καπνός να γεμίσει τα μάτια

να τα καλύψει από οποιαδήποτε προδοσία.

Χθες βράδυ , κάλεσα το παρελθόν

αντίκρυσα κάθε πτυχή του

άνοιξα την πόρτα

και προχώρησα πίσω.

Η ουσία δεν έμεινε τελικά

τα λόγια κινούνται με τις πράξεις

- μερικές φορές-

εγώ ανήκω στην κατηγορία την άλλη

όπου τα λόγια κινούνται μόνα

και οι πράξεις αυτόβουλες

με αρχή, μέση και τέλος

ίσως και λίγο το ξαφνικό

να μου υπενθυμίζει πως γίναμε όλοι

παρορμητικοί.

Κρατάς τον εαυατό σου στα χέρια σου;

ή τον παραμυθιάζεις και τον πουλάς από δω κι εκεί ;

-Σφύξιμο στα χείλη

κλωστή δεμένη

σιωπή.-

Ο Καπνός υπάρχει ακόμα ,

σχηματίζει μορφές

άλλες διαλύονται , άλλες μένουν.

Άβυσσος η ψυχή , έτσι μας μάθαν

ο χρόνος άφησε το σημάδι

στο κορμί και στο νου

και το επιβεβαίωσα χθες

-περπατάμε σε επιφάνεια-

όταν άλλαξες ,έμεινες ίδιος

ψεύτικο είδωλο -

άυλη υπόσταση

χαμένη

στο χορό που ποτέ δεν χόρεψα

στις λέξεις που δεν είπα

στις πράξεις που δεν έκανα

στο πάτωμα που ρολάρω

στην επιφάνεια που σπάει

-πέφτω.

( Στις πιο βαθιές σου καληνύχτες )

και ήθρε η Γέννεσις .