Στον ιστό της αράχνης

Σε πλησιάζει ύπουλα
προχωράς αλλά κολλάς
μπλεγμένος σε δίχτυα που δεν φαίνονται
έτοιμος
να σε φάνε

τόσοι και τόσοι
πέρασαν αλλά ένας παρέμεινε

Παράλυση και εμπόδιο
φτάνει να σε προσπαθώ
προσπαθώντας να σε φτάσω

κολλάει και αγριεύει
μα για ποιούς
κοιτάς ;
και για ποιούς μιλάς

πέρα-δώθε
τα δάκρυα δεν βοηθάνε
κι όταν πέσεις στο κενό
ιδέα σου θα'ναι

πάλι σε ιστό κολλάς...

Ψίθυροι στο σκοτάδι

Συρόμαστε σε γυαλί και αυτό σιγά-σιγά μας πετσοκόβει.Σπασμένο γυαλί για ακόμη μια φορά. Λαιμός δεμένος με το βουβό βάρος. Η αλυσίδα δε βγαίνει, όσο και να προχωράς, όσο και να ουρλιάζεις. Η συμφωνία ήταν πως κάθε λάθος στροφή , όλο και κάτι αφαιρείται. Καρφωμένα μάτια με αίμα να κυλά. Άνθρωποι και άνθρωποι βασανίστηκαν , μα εσύ τι έπαθες ; τίποτα δεν σε άγγιξε. Κομμένα άκρα και σκισμένο δέρμα. Είμαστε στο ίδιο δάσος που βρισκόμασταν και τότε.
Ξέρω ότι αυτή την στιγμή δεν μπορείς να με ακούσεις. Εγώ σε ακούω όμως.Σκίες να σβήνουν η μία στην άλλη τα αποτσίγαρα τους...


Περάσαμε την κοιλάδα οπου το γλυκό μας αίμα έτρεχε.Διόλου απίθανο να τελειώσει. Έχει πολύ ακόμα να κυλήσει- πότε αργά , πότε γοργά.


Η μικρή Νεφέλη πάνω στον τάφο να χαμογελά , μα να κλαίει μέσα της για όσα δεν θα πει. Ραμένο στόμα θα 'χει κι αυτή. Το δάσος αυτό δεν έχει έξοδο κινδύνου. Μόνο η μικρή ξέρει να μας οδηγήσει. Αλλά όχι- κανέναν μην εμπιστευτείς. έτσι έλεγαν οι παλιοί ,τούτου εδώ του τόπου.


Αποξηραμένα δέντρα και ψεύτικες μυρουδιές. Εγώ να προσπαθώ να σου ψιθυρίσω όσα μπορώ μα να μην με αφήνει ... να με ταϊζει στάχτες και αποτσίγαρα.

Γυαλί αντί για χώμα. ψέμα αντί για ομορφιά. Ψίθυροι αντί για λόγια κοφτά. Κραυγές αγωνίας αλλά και βοήθειας. Ταλαιπωρημένα σώματα , κατασπαραγμένα από λύκους. Μην απαντήσεις γρήγορα και μην μου το φωνάξεις. Θα σε ακούσω. Αλλά ... απάντησε μου σε κάτι μόνο..." Σίγουρα δεν έχεις καρφωμένα μάτια ; "

Ευμενίδες

Και με αυτά τα λόγια αρχίζει το παιχνίδι. Το τελευταίο χαρτί της τράπουλας έχει μοιραστεί και παίζεις όσο πιο καλά μπορείς. Σημασία , για άλλη μια φορά , δεν έχει αν κρατάς το πιο ισχυρό χαρτί - αν υπάρχει- αλλά να δοκιμάσεις να παίξεις όσο πιο καλά μπορείς με αυτό.

Το τέλος της αρχής φτάνει. Σε κείνο το σταθμό αν και αχνά , απ'όσα μπορώ να δω , κρύβεται ένα χαμόγελο!( όμορφες διαδρομές). Μακριά από τους ιστούς της αράχνης...

Τελειώνει εδώ ο φόβος ; μαζέψατε τα θρύψαλα ; σας μιλάω ! εκεί...στο βάθος. Μάτια ψεύτικα αντικρίζω... ψυχές που δεν αναγνωρίζουν αλήθειες. Αντικρίζω το σήμερα και κοιτάω το αύριο ! μια νυχτα πέρασε από το χθες... γιατί όλα ποντάρονται στο "απόψε" -


Εξάλλου όταν θα πάρεις τις αποφάσεις κανένα σκέλος της ζυγαριάς σου δεν θα σε βοηθήσει/ όλα θα είναι μια απάτη/ αργά θα το καταλάβεις. Επιλογές... ποτέ δεν ήταν το "φόρτε"μου (!)

Ηλιαχτίδες που κουράζουν , άνθρωποι που δειλιάζουν , ευτυχία μοιρασμένη σε δόσεις , όταν καταλάβεις θα μετανιώσεις.

Έρχονται οι ευμενίδες. Και πολύ φοβάμαι θυμωμένες...