Λα ματζόρε

ένα πιάνο ουρλιάζει
μόνο στο σαλόνι
κι ένα νεκρό παιδί κύτεται εκεί
το άφησα
να πνιγεί στη μαύρη μοίρα του
για λεπτά
να πνιγεί
να πνιγεί στο χάος
που άφησες

του έγδαρα το πρόσωπο
αφού πρώτα παρατήρησα
τα καστανόξανθα μαλλιά του,
για αρκετή ώρα
φυσούσε
κι ο αέρας τα έπαιρνε μαζί του
ύστερα έμεινα καραφλό
και το πιάνο ούρλιαζε
και πονούσε το παιδί
ήταν δεν ήταν δεκαοχτώ
μόνο του
στο σκοτάδι
καθόταν κι έπαιζε
κι έπινε
κι ούρλιαζε

και το αφήσαμε όλοι
να φύγει
δίχως να γράψει ένα κύκνειο άσμα
μια τελευταία μελωδία
να κλαίει και να καίνε οι νότες
τα χέρια
παραδωμένα στα πλήκτρα ,
κομμένα

του έγδαρα το πρόσωπο
τα κόκκινα μάγουλα
το άσπρο του δέρμα
και πονούσε
το άκουσα

αλλά συνέχισε να παίζει το πιάνο
μια μελωδία που δεν θα ξανα έπαιζε
το άφησα

το άφησα να φύγει

το άφησα να φύγει

να πνιγεί

και
εκείνο
άφησε

άφησε το πιάνο να ουρλιάζει

στο σαλόνι

Παράπονο

Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπο σας ,
εσείς που βρήκατε την ευτυχία πίσω από τα μάτια
εσείς που βρήκατε πως τα λουλούδια σας ανθίζουν και το χειμώνα
εσείς που βρήκατε πως τα λουλούδια σας ανθίζουν και την άνοιξη
εσείς που βρήκατε πως το γέλιο είναι φάρμακο
εσείς που βρήκατε πως το κλάμα είναι φάρμακο
εσείς που βρήκατε τον έρωτα στο λεπτό μιας βραδιας
εσείς που βρήκατε τον έρωτα στο πέρασμα του χρόνου
εσείς που βρήκατε εσάς
εσείς που βρήκατε τον άνθρωπο σας ,

εσείς που χάσατε τον άνθρωπο σας ,
εσείς που χάσατε την ευτυχία πίσω από τα μάτια
εσείς που χάσατε τα λουλούδια σας τα οποία δεν ανθίζουν ποτέ
εσείς που χάσατε το γέλιο , το κλάμα , τα λεπτά και το χρόνο
εσείς που χάσατε εσάς  , που
χάσατε τον άνθρωπο σας ,
χαθείτε

εσείς  που βρήκατε τον άνθρωπο σας ,
εσείς που βρήκατε τον άνθρωπο σας ,
ε σ ε ί ς που βρή κα τε τον άν θρω πο σας
εσείς που βρή-κα-τ τον άνθρωπ-
εσείς π

για εσάς δεν ξέρω

δύο ψάθινα καπέλα

δυο ψάθινα καπέλα

ψιθυρίζουν μυστικά

κάπου κάηκε το ένα

και βγήκε ένας λύκος 

από μέσα

που κατασπάραξε τη γάτα

όπου γεμίσαμε 

έγχρωμες γρίπες 

λένε

και άντε να τους 

πείσεις 

για το

ζητω που καήκαμε

δύο ψάθινα καπέλα

ψιθυρίζουν μυστικά

κάπου κάηκε το ένα

και βγήκε μια γάτα 

από μέσα

που κατασπάραξε το λύκο

όπου γεμίσαμε 

έγχρωμες γρίπες

λένε

και άντε να τους 

πείσεις

ποιος έφαγε ποιόν.

Ληγμένο φάρμακο

Σάπιος ουρανός
πονεμένο φεγγάρι ,
αθόρυβος θόρυβος

αριθμός ένα
τρέχω
και τρέχω

σκύλος χορτάτος
γάτα νεκρή ,
νύχι φαγωμένο

τρέχω στο σκοτάδι
και τρέχω
τρέχω


δύο πλην ένα
άλυτα κορδόνια ,
μάτια δεμένα

- τσουπ , έπεσες.

Το τέλος του Απρίλη

Αγάπη μου , σε αγαπώ , 
μα το γιατί του χρόνου 
μου το κρύβει ο Θεός ,
στη θάλασσα του πόνου


Αγάπη μου σε αγαπώ,
το χώμα , μου πάει 
και κυττομαι εδώ 


Αγάπη μου σε αγαπώ 
μα το γιατί του χρόνου
με τρυπάει σα βελόνα
μέσα μου ολόκληρο
σ'ενα λεπτό.


Αγάπη μου σε αγαπώ ,
όταν μεγαλώσω θα σου δώσω ένα φιλί 
και θα σου πω 
το τέχνασμα του φόνου


Αγάπη μου , σε αγαπώ 
το ποιήμα άλλου παίρνω 
για να φανώ αντάξιος 
του λόγου 


Αγάπη μου , παρακαλώ
στο τίποτα του φόβου
να με αγκαλιάσεις 
πριν φανεί το δειλινό


Αγάπη μου , σε αγαπώ 
και να θυμάμαι
και να θυμάσαι
πως το αύριο του πόνου
θα φανεί 
στη θάλασσα του φόνου


Αγάπη μου , σε αγαπώ ,
γέρος θα μαι στο χώμα
να θυμάμαι το χρόνο
σ'ένα λεπτό


Αγάπη μου , σε αγαπώ ,
και ο ίλιγγος του λόγου
να θυμίζει
πως το τίποτα του φόβου 
με κρατάει στο χώμα κάπου 
εδώ.


Αγάπη μου , άνοιξη πια 
και συνεχίζω να σε ζητώ 
σε αγαπώ , ψέμα πια ,
μες την ηχώ του φόβου


Αγάπη μου , μια μέρα 
θα με βρεις 
και θα σε βρω 
στο πέρασμου του χρόνου 
να σου λέω 
γέρος-νέος πια
σ'αγαπώ 
μες τη θάλασσα 
του φόβου