Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Weak-end

[0.0]

Μοβ ουρανοί
Σύννεφα
Μαύρες γάτες
Θόρυβος
Αέρας
Θόρυβος,
Καλώδια
Βουητό
Εποχές
Κοριτσάκι
Αθωότητα

[0.1]
Βρέξε ,σε παρακαλώ
να ξεσπάσεις
βρέξε κι αλλο
καθε στάλα βροχής
να με βοηθήσει
να σχηματίσει ένα
γλυκό χαμόγελο
στα χείλη

Πόσο μακριά φαντάζουν οι δίπλα σου.
Σχεδόν απρόσωποι.
Βγείτε έξω ,μην κρύβεστε.

[0.2]
'Ελα μαζί μου,έλα και δεν
θα το μετανιώσεις

όμως στάσου.
Υπάρχει μια ερώτηση:
Θα με περιμένεις;

[0.3]
Μέχρι πότε θα με περιμένεις;
μέχρι απόψε;
όχι δε γίνεται αυτό.

Φυσάει...

Δες πόσο κοντά είναι τα σύννεφα
δες τα!
(σα) μπορείς να τα αγγίξεις

Σα τον αέρα μεγαλώνουμε
μόνοι που εμείς
πιο ψηλα θα πάμε

[0.0]
είτε πάνω ,είτε κάτω
δίπλα δες-όλα το ίδιο φαντάζουν

Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

Ανούσιοι παραβάτες

Δεν έμαθες να διεκδικείς. Κι όμως παραμένεις δίπλα στα κειμήλια σου.Διότι με αυτά ζεις.Κι αν φαίνεσαι αλλαγμένος ,ψέμα θα ναι. Μην ακούς τους άλλους,ίδιος είσαι, και τότε και τώρα.
Ίσως το μόνο που ήθελες ήταν ένα διάλειμμα. Μια μικρή ανάσα σε τούτη τη μίζερη μέρα. 24 ώρες γεμάτες ένα ερωτηματικό. Μια ατονία. Σιχάθηκα τη ματαιότητα. Θυμάσαι εκείνους τους ξεθωριασμένους τοίχους ; εσύ τους έκανες έτσι. Κρυμμένη ματαιότητα πίσω από γελαστά προσωπεία. Χυδαιότητα πίσω από κάθε ψέμα.Αλήθεια σα καπνός. Τα πάντα ρει , μας λέγαν εμάς. Και συνεχίζουν. Ψέμα. Απλά προχωράς .Αυτό είναι το νόημα. Περπατάς ,πέφτεις,σηκωνεσαι. Άλλωστε , ξέρεις πως λες ψέματα όταν σηκώνεσαι. Και αυτό γιατί υπόσχεσαι πως δεν θα ξαναπέσεις.Αλλά λες και αλήθεια.Και αυτό γιατί υπόσχεσαι ότι θα μάθεις να περπατάς.Τύψεις.
Όχι άλλη αυτοκαταστροφή παρακαλώ.

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Η ιστορία της διπλανής πόρτας

Εκείνη τη μέρα ήταν σα να έπαιζαν κυνηγητό. Βήματα το ένα πίσω από το άλλο , που λεπτό προς λεπτό θα ήταν σχεδόν μαζί.Εκείνη τη μέρα τελικά δε καταλήξανε μαζί. Θα ήθελα όμως μια μέρα...
Μετά από μερικούς μήνες, το κυνηγητό ξανα άρχισε. Με τη διαφορά ότι τα βήματα απήχαν απίστευτα πολύ το ένα με το άλλο. Ο χρόνος χώριζε τα δύο σώματα ,η ώρα δεν υπήρχε και αυτό έκανε τα πράγματα πολύ δύσκολα. Μερικές φορές τα πράγματα είναι τόσο δύσκολα- σκέφτηκε- .Ελπίζει στις στιγμές που θα έρθουν.Γίνονται έμμονες ιδέες και δε ξεριζώνονται από το μικρό κόσμο που βασανίζει αυτό το κεφάλι. Ζημιά στον εγκέφαλο.Αυτό συνέβαινε.
Σκέψου έμμονες ιδέες που θέλουν να γίνουν στιγμές.Πόσο τρομακτικό φαντάζει αυτό. Οι πόρτες χωρίζουν και απέχουν.Όμως κάτι ... κάτι έδινε μια δύναμη , ένα θάρρος , μια ενέργεια που θα μπορούσε να γίνει αλήθεια.
- Δύσκολα τα πράγματα, συλλογίστηκε.

Οι μέρες περνούσαν. Ένα σχέδιο φαινόταν πως θα έδινε τη λύση. Είναι σαν εκείνα τα προβλήματα που ψάχνεις εύκολους τρόπους.Ο πόλος Α πρέπει να φτάσει στον Πόλο Β. Για να γίνει αυτό , μια δύναμε χ ,πρέπει να τα ωθήσει το ένα στο άλλο.Και αυτό ήταν ακριβώς που έψαχνε.
Ένα μεσημέρι λοιπόν , μαζι με παρέα ,σκέφτηκαν πως θα γίνει κάτι τέτοιο. " η ζάχαρη".
Ένα τόσο γελοίο σχέδιο ,που όμως θα μπορούσε να βοηθήσει. Οι πληροφορίες ήταν πολύ λίγες.Οι έμμονες ιδέες γίνονται όλο και πιο σκληρές. Από τη στιγμή που υπήρχαν - ήταν δύσκολη υπόθεση. Και το γεγονός ότι το δίπλα ήταν τόσο κοντά , φαινομενικά έδειχνε εύκολο.Στην πραγματικότητα ,ήταν τόσο δύσκολα.

Ο Χρόνος λοιπόν , ένα βασικό εμπόδιο , έπρεπε να λυθεί. Πρώτα έπρεπε να μάθει μια σταθερή ώρα. Ο τόπος ήταν συγκεκριμένος. Κάπου εκεί κοντα. Οι συνθήκες ; παράγοντας χ.
Καμιά φορά , αναρωτιέται αν όντως αυτό που έχει λέγεται θάρρος ,τόλμη ,"αρχ**α"...
Ένα συστατικό επιτυχίας , βρισκόταν εκεί. Συγκυρίες σχεδόν σουρεάλ άρχισαν να πλάθουν το σκηνικό μέσα σε κείνο το μικρό μυαλό.

Έχει αναφέρει , ότι τα όνειρα και οι εφιάλτες είναι πολύ σημαντικοί παράγοντες.Πώς ένα τόσο καλοφτιαγμένο όνειρο , εαν γίνει πραγματικότητα ,μπορεί να μετατραπεί σε εφιάλτη. Αυτό ομως δεν το ήθελε. Τουλάχιστον θα είχε προσπαθήσει. Ναι , αυτό θα ήταν το σίγουρο. Γενικά , δεν το έβαζε κάτω.Πάλευε. Σταματούσε μόνο αν έβλεπε ότι ο πόλος β ,δεν είχε ανταπόκρισει. Το σχέδιο άκυρο.


Μέσα σε αυτή λοιπόν την κοινωνία ,μεγαλωμένοι με τόσους φόβους ,έρχεται το φαινόμενο της θέλησης.Μεγαλώνουμε και ζητάμε πράγματα που δεν θέλουμε. Αυτά σκεφτόταν. Μέρα με τη μέρα , μεγάλωνε και έψαχνε κάτι που δεν θα έβρισκε ίσως ποτέ. Εκείνα τα πατζούρια ήταν πάντα κλεισμένα και το φως έπεφτε στις μικρές χαραμάδες.Ένα μυστήριο κάλυπτε όλη αυτή την υπόθεση και αυτό έκανε τα πράγματα ακόμη πιο σοβαρά.
Επιλογές δεν υπήρχαν. Θεωρούσε πως κάποια μέρα θα ξαναβρεθούν.Μέχρι τώρα δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο. Από τη μία πίστευε ότι θα μπορούσε να ξανα βρεθούν , από την άλλη ομως κάτι φαινόταν απίθανο... παράλογο ίσως.
Αυτό που ήθελε δεν μπορεί να περιγραφεί ξεκάθαρα. Ίσως ήθελα απλά να γνωριστούν.Να χαμογελάσουν μεταξύ τους. ίσως και τίποτα. Διότι , όλα είναι στο μυαλό. Κι αυτό το δόλιο παίζει φοβερά παιχνίδια...
Η τύχη βοηθάει τολμηρούς. Το θάρρος ήταν το παν.(;) Μέχρι το θάρρος όμως να εμφανιστεί , ο χωροχρόνος έπαιζε σημαντικό ρόλο. Ήταν λοιπόν όλα θέμα τύχης ; ή μήπως κάτι άλλο θα καθόριζε την έκβαση αυτής της ιστορίας ;
Γιατί δεν είναι να παίζεις με τις έμμονες ιδέες ...

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Όλα ένα (γιατί )

Ένα
αριθμός που δηλώνει το μοναδικό
ίσως και όχι
ένα κάθε φορά
πέφτεις έξω για ακόμη
μια φορά

Όλα
σημάδι χάους
αριθμοί,ανθρωποι,γεγονότα
ένα ή πολλά μαζί
πέφτεις έξω για ακόμη
μια φορά

Όλα ένα,
οταν το ένα συναντά το χάος
όταν το μοναδικό αποκτά πολλά πρόσωπα
όταν εσείς κι εμείς
έρθουμε αντιμέτωποι
όταν όλα τελειώσουν
όταν όλα αρχίζουν,
ένα μετράς,
δυο σταματάς
δύο και κάτι
γίνονται χαος
κι εκεί είναι η αρχή του τέλους
όλα ένα γιατί ,που σε βασανίζει,
ένα και μοναδικό,
ίσως και όχι μόνο

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

ΦΕΥΓΑ

Εκεί που τα χρώματα γίναν ένα
εκεί όπου τα λόγια δε χωράνε
εκεί που είσαι,όπου κι αν είσαι
εκεί που κανείς δεν σε ακούει
όπου κανείς δεν είναι δίπλα σου
κλείστα όλα
φύγε

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Επόμενη στάση: άγνωστη τροπή

Ξέρω πως αυτό είναι μέρος του εγώ.Ξέρω πώς όλο αυτό είναι μία εγώ μία εσύ.Άλλωστε το ξέρουν όλοι αυτό ,έτσι δεν είναι; ξέρω- τί ξέρω πια ; όλοι μάθαμε αλλά κανείς δεν έπραξε. Φαίνεται πώς οι προσπάθεις μου δεν φάνηκαν αλώβητες. Να και κάτι που ξέρω.
Στην επόμενη στάση παρατηρείς αυτούς που περιμένουν το τρένο. Ένα με τον προορισμό τους.

Η αλήθεια είναι πώς όλη αυτή η αλλαγή συναισθημάτων ίσως και να είναι φυσιολογική.Περιβάλλον εξαντλητικό, ανόητο, μικρό.

Ξέρεις πώς οι καταστάσεις άλλαξαν ; είσαι έτοιμος για δράση ; μα γιατί δεν κλείνεις αυτή την οθόνη ; ο κόσμος είναι έξω. Κοίτα τους ανθρώπους ! μα πώς άλλαξαν έτσι ;
όλοι ξέρουν από κατι !όλοι ξέρουν και κάποιον. Μάθανε κι αυτοί , κι εμείς οι καημένοι να προσπαθούμε να δούμε πίσω από τις γυάλινες οθόνες.

Το τρένο είναι έτοιμο να φύγει.Περιμένεις κάποιον συνεπιβάτη ; ή απλά ρισκάρεις το κενό εισητήριο σου;

άλλη τροπή πραγμάτων, επιβιβάσου , γιατί δεν εδώ δεν ξέρεις τίποτα. Όλα αρχίζουν από την αρχή.
Ή μάλλον κάτι ξέρεις ... ο διπλανός σου ,σου χαμογελάει. Κάποιον δεν σου θυμίζει ;

Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

Ποιός φταίει ; ποιός φταίει ;

Φταίει το ριζικό
Φταίει η μοίρα
Φταίει το κεφάλι
Φταίει ο άλλος
Φταίει ο Άλφα
Φταίει ο Βήτα
Φταίει ο έρωτας
Φταίει η φιλία
Φταίει η ηθική
Φταίει η κατάρα
Φταίει το μάτι
Φταίει ο Θεός
Φταίει η εμπιστοσύνη
Φταίει ο κάποιος
Φταίει ο υπολογιστής
Φταίει το πρόγραμμα
Φταίει το χρήμα
Φταίει ο άλλος
Φταίει ο Γάμα
Φταίει ο Δέλτα
Φταίει ο καιρός
Φταίει το φαγητό
Φταίει το ποτό
Φταίει το παρελθόν
Φταίει το παρόν
Φταίει ο σκηνοθέτης
Φταίει το μέλλον
Φταίει το αύριο
Φταις εσύ
Φταίω εγώ


Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Δευτερόλεπτα πριν το θάνατο: - 1 +κάτι

Για μια στιγμή διψάς. Γίνεσαι άπληστος. Γεννηθήκαμε άπληστοι μα οι μισοί δεν το πήραν χαμπάρι. Ο κύκλος συμπληρώθηκε. Αφού κοίταξες γύρω σου ,τότε διαπίστωσες πως είσαι καλά. Άλλωστε αυτό δεν είναι το ζήτημα ; λίγο πριν πας για ύπνο να ξέρεις ότι αυτές οι 24 ώρες που πέρασαν είχα ένα συν (+). ότι κάτι έκανες. Κυνήγησες εσένα και όλα σου τα πιστεύω. Είναι δεδομένο το αύριο. Όχι καλό μου πλάσμα, τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το επόμενο -δευτερό-λεπτό.
Και η διαδικασία θα είναι ίδια. Πέφτεις και κοιμάσαι. Είτε σήμερα , είτε για πάντα. Με τη διαφορά ότι τα μάτια δεν θα ανοίξουν πάλι.Είσαι καλά ; πόσους βοήθησες σήμερα ; πόσες φορές άκουσες τους άλλους ; πόσες φορές είπες εσύ αντί για εγώ ;
Κλείνοντας όλο αυτό ως διαμαρτυρία , ακούγεται κλισέ κι όμως είναι ότι πιο σωστό. Ζεις κάθε μέρα για το σήμερα. Κοίτα να περάσεις καλά, διότι κάθε μέρα πάνω από το χώμα είναι μια κερδισμένη μέρα. Διότι κάθε δευτερόλεπτο που περνάει , είμαστε όλο και πιο κοντά στο θάνατο.

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Το μονόγραμμα της Καρολίνας

" Είμαστε ροκ. Είμαστε επιθυμίες. Είμαστε οι επιλογές μας"
Χωρίς επιθυμίες , τί άνθρωπος είσαι ; όταν επιθυμούμε, παλεύουμε εως την επιτυχία και εκει είναι που παίζουν πολλοί παράγοντες ρόλοι.

Εσωτερικοί :Εαν μας ταιριάζει ,εαν το σηκώνουμε, το πόσο θα παλέψουμε, άρα το πόσο θα παλέψουμε.
Εξωτερικοί :Η επιθυμία του αντικειμένου επιθυμίας , έαν είναι εύβουλο ον, ο χώρος, ο χρόνο, οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες.

Και αν καταφέρεις να κατακτήσεις το στόχο σου, αυτός θα είναι μέρος του εαυτού σου.
Άρα εσύ.

Άρα εγώ, εσύ , εμείς.
.Σίγουρα , όσος καιρός και να είναι , η Καρολίνα λειτουργεί ,λειτουργούσε και θα λειτουργεί σαν ένα μικρό ευχαρηστήριο. Όπως ο καθένας με τον τρόπο του. Γιατί αν και οι μέρες είναι λίγες, εγώ αυτό που ήρθε από την άλλη πλευρά , από μια υπόγεια στοά , το εκτιμώ.
Σε ευχαριστώ μικρή μου Κάρολαϊν.

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Μισό εσύ ,μισό εγώ

Και ο χρόνος περνούσα, οι μέρες φεύγαν .Καταλήξανε τα σώματα να μιλούν αλλά τα στομάτα να παύουν και να σιωπούν.Και οι μέρες συνέχισαν να περνάνε. Και να περνάνε. Και οι ψιχάλες ήρθαν αλλά το βράδυ δεν κοιμηθήκαμε καλά. Και μετά σταματήσανε. Αλλά ξέρεις , όπως κι ο καθένας ότι η βροχή θα έρθει.
Κι αυτό που μας φοβίζει είναι η αδράνεια. Γιατί εκείνη σε ξεγελάει. Είναι πρόστυχη. Και η ώρα περνάει κι όλο αυτό μοιάζει με λαβύρινθο που θες να βγεις. Να εκφραστείς , μόνο που δεν μπορείς. Αυτό είναι τραγικό. Ζύγισέ τα επιτελους και βρες την διέξοδο. Είναι αυτό που θες ; όλα μοιάζουν μαγευτικά μέχρι η λογική να ξυπνήσει. Και η ώρα περνάει , περνάει για τα καλά. ξημερώνει και φεύγουμε.
Και το χθες πέρασε και περνάει , όμως ζωντανεύει μέσα σου, αυτό και τα λεπτά. Εκείνα τα λεπτά. Οι δόσεις σουρεάλ όλο και μεγαλώνουν, όπως και το χαμόγελο σου. Μα κοίτα πως περνάει η ώρα !γύρισες αλλού το πρόσωπο και η ώρα σου τελειώνει κάπου εδώ.
Καληνύχτισε την αδράνεια , και σε παρακαλώ- κάνε για μια φορά αυτό που προσπαθείς τόσο καιρό - ζύγισε τα πια ...

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

Τώρα λείπεις, αύριο έρχομαι.

Πέρασε ο χρόνος
κι ήρθες εσύ
πάλι ,να μας γεμίσεις

Πέρασε ο χρόνος
και μένεις,
στο εδώ,μα και στο εκεί
μη φύγεις φεύγεις


Πέρασε ο χρόνος
γευτήκαμε φιλιά,
νιώσαμε
ένα με τη σαρκική εξάρτηση.


Κράτα με
μέχρι να ξέρεις πότε θα αλλάξει
γιατί το φιλί τελειώνει,
αδειάζει,
γίνεται καπνός


Πέρασε κι ο χρόνος,
μα η αγκαλιά σου , πού ;