Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Η εποχή των καφέδων

Ζεστός καφές
στο φλιτζάνι ,
πάνω στο τραπέζι.
Μισή φρυγανιά
και
μισή βιασύνη
Το λεπτό
των κλειδιών ,
έτοιμο για αντίστροφη
μέτριση.
Απουσία,
μισή παρουσία,
απουσία το πρωί ,
σχεδόν παρουσία.

Ζεστός , πικρός καφές ,
στο φλιτζάνι,
μισογεμάτο ,
πάνω στο τραπέζι.
Το λεπτό των κλειδιών
έτοιμο για αδράνεια.

Κλειδωμένοι ,
σε ένα σπίτι ,
όπου η μισή απουσία
στο λίγο του καφέ
φτάνει να φανεί.

Μισή παρουσία
κι άλλη μισή
παρηγοριά
πάνω
από ένα
φλιτζανάκι ,
σπασμένο...
Πάνω στο τραπέζι
με κρύο
καφέ.


Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Εμείς

Ψάχνεις την πατρίδα σου , μα ξεχνάς τον προορισμό σου
βρίσκεις τον ευατό σου
χάνεις το εγώ σου ,
είσαι ένα εγώ μέσα στο εμείς ,
είμαστε εμείς , το μέρος του εγώ σου
κι ο κύκλος πάει πάει και γυρνάει
και σίγουρα όλοι εμεις , να , κοίτα ! κάτι μας σταματάει

( ποιηματάκι στο λεπτό , κι ο κόσμος χάνεται , καίγεται )

Ψάχνεις την πατρίδα σου , μα ξεχνάς τον προορισμό σου
βρίσκεις τον εαυτό σου
χάνεις το εγώ σου ,
ένα κι ένα κάνουν δύο.
εμείς είμαστε.
Μας κάναν έτσι.
Γίναμε.

( σύνειδηση στο λεπτό , χάνεται στον προορισμό σου )

κι ο κόσμος χάνεται , καίγεται.

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Ώρες κοινής συνουσίας

Έσφυξα τα χέρια
έγδαρα το πρόσωπο
γυμνός κι έρημος
στη θάλασσα
δακρύων

Πνιγόμουν λέει
σε ένα κάποιο
χαμένο όνειρο
με ανοιχτά τα μάτια
να ψάξω τον ήλιο

Στη συννεφιά κάπου εκεί πίσω
στο ψέμα που δεν κάηκε ποτέ
στην αλήθεια που με πήρε
στο κρύο που με αγκάλιασε
κρύσταλλο έγινα.

Στην ηχώ των φόβων
των άυλων ελπίδων
στο κύμα που με έσυρε στην άμμο
ένοχος του ίδιου μου το φόνου έγινα

μια πινελιά στο γκρίζο του ονειρού.

Νοέμβρης στην πόλη
κι
ο πόνος
απλός
χαμένος στο λίγο του χρόνου.