Τράβα ένα χαρτί

Απόρησε όταν είδε τον παλιάτσο μετά από τόσο καιρό.

- Ζεις.

- Και βέβαια ζω. Δεν με ξεφορτώνεσαι τόσο εύκολα.

-Νόμιζα είχα ξεφύγει από σένα και τα ηλίθια κόλπα σου.

Ο παλιάτσος χαμογέλασε ξέροντας ότι μόνο το άτομο που βρισκόταν απέναντι , κατά βάθος

γνώριζε πως μέσα του έκλαιγε.Έχοντας επίγνωση της στάσης του αυτής έβγαλε μερικά τραπουλόχαρτα.

- Θα πάρεις ένα και θα το δεις. Μη μου πεις ποιο είναι.

- Λυπάμαι αλλά δεν ενδιαφέρομαι για τα κόλπα σου. Πρέπει να φύγω .

- Τόσο εύκολα με παρατάς;

Δεν απάντησε. Προσπέρασε τον παλιάτσο. Ο παλιάτσος ακολουθούσε έτοιμος να βάλει τα κλάματα. Θα έπαιρνε αυτό που ήθελε. Σύντομαι κιόλας.

- Μισό λεπτό καλό μου ! περίμενε ! είμαι κι εγώ εδώ!

- Άσε με σου είπα. Δεν θέλω να σε ξανα δώ ποτέ μπροστά μου. Μην με ξανα ακολουθήσεις.

- Ώστε έτσι ε ; καλά λοιπόν. Έχω κάτι που θέλεις και μπορώ να στο πάρω.

- Τι πράγμα ;

- Λέω : έχω κάτι που θες και μπορώ να στο πάρω..

- Άσε τις ... τι είναι ;

Τώρα ο παλιάτσος γέλασε φωναχτά εννοώντας κάθε νότα που σχημάτιζε το γέλιο.

- Τράβα ένα χαρτί.

Ο παλιάτσος εμφάνισε πέντε πόρτες μπροστά στα μάτια του απέναντι.

- μην με κουράζεις ! άντε λοιπόν τράβα.

Ο απέναντι τα είχε χάσει. Δεν πίστευε όσα έβλεπε. Παρ'ολο το φόβο τράβηξε ένα χαρτί. Ο νεαρός αρλεκίνος ειρωνεύτηκε με ένα γελάκι.

- Λοιπόν ... τι έχουμε εδώ ; είδες καλά το χαρτί σου ;

- Ναι...

- Όμορφα. Τώρα λοιπόν πρέπει να τραβήξω κι εγώ ένα. Για να δούμε.

Έκλεισε τα μάτια και έβγαλε με γελοίο τρόπο την γλώσσα έξω. Τράβηξε από την ίδια τράπουλα ένα χαρτί.Κοίταξε το χαρτί και το έδειξε στον απέναντι.

- Είναι το ίδιο ;

ο/η απέναντι απάντησε

- Ναι.

Οι πέντε ξύλινες , παλιές πόρτες αιωρούνταν γύρω τους -

Ο αρλεκίνος κοίταξε το απέναντι πρόσωπο και του είπε :

- Ας αρχίσουμε. Πόρτα πρώτη.

( Συνεχίζεται ... )