βρίσκεται ένα πανδοχείο.
Απομακρυσμένο από της πόλης το θόρυβο.
Το θόρυβο , που δύσκολα ξεχνάς.
Σε αυτό λοιπόν το πανδοχείο,
οι πελάτες κάθε μέρα πάνε κι έρχονται
- όπως κάθε πελάτης πανδοχείου -
οι σκάλες το πρωί είναι γεμάτες
απο μορφές
που τα βράδια
φεύγουν , κλείνονται στα δωμάτια
ενώ άλλοι δεν γυρνάνε μέχρι να ξημερώσει.
Το άλλο πρωί οι πόρτες ανοίγουν.
οι Πόρτες - ξύλινες ξεθωριασμένες -
ενώ στα πόμολα
χιλιάδες δακτυλικά αποτυπώματα.
Μα όταν φύγεις , χάνεις τους πελάτες
φεύγουν από τα δωμάτια
πριν καλά-καλά ξημερώσει
( Κάποιοι έχουν προγραμματίσει όμως το γυρισμό
κι κάποιοι την ήδη έξοδο τους )
Εγώ λοιπόν ,
ξενοδόχος
του Πανδοχείου ,
θα βρω
τους
πελάτες
που δεν πρόλαβαν να αφήσουν
τα χνάρια,
στα πόμολα του γυρισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου