Φτου και βγαίνω

Φυλάς.
Κρύβομαι ,
στο δικό μου σκοτάδι
σε ένα άλλο καβούκι
και μένω μέχρι να μετρήσεις.

Κρυφτό,
παίζουμε,
αλλά κανείς δεν χάνει.
Δεν είναι εκεί η ουσία.
Ας κρυφτούμε,
αλλά μετά μη χαθούμε.

Συγκεντρώσου.
Τώρα φυλάω
Σαν εκείνα τα παιδιά,
που όταν γυρίσεις από την άλλη
έχουν γίνει σκιές που θα σε φάνε.

Φυλάς,
Φιλάς.
Κρύβεσαι
και μετά κρύβομαι κι εγώ.
Ύστερα ,ψάχνεις.
Μα τότε ,
μ'έχουν φάει κι εμενα οι σκιές.
Των άλλων.
Εκείνων των μικρών παιδιών-
των παιδιών που γίναν πια μεγάλοι

Πως γίναμε έτσι