Ξέρεις ,οι άνθρωποι καμιά φορά είναι ηλίθιοι.Ψέματα λέω...τις περισσότερες φορές είμαστε ηλίθιοι.Δεν ξέρω κατά πόσο αυτά που γράφω ή λέω ισχύουν απόψε ,όμως αυτό που θέλω να θυμάσαι είναι ότι εκείνο το χαμόγελο που απέκτησες,σχηματίστηκε σιγά-σιγά...Άλλωστε η μικρή σου ευτυχία αυτό δεν είναι ; μικρές καθημερινές στιγμές...ή και φαντασιώσεις.Για αυτό να τις ζεις...
Να μην κλειστείς στον εαυτό σου... και να μην ζήσεις στην απάτη των δήθεν μυστικών.Έστω και για αυτές τις έξι -εφτά φορές που γνώρισες την Μιρέλλα, θα θυμάσαι κάτι. Αυτό που λένε γλυκιά ανάμνηση. Γιατί για εκείνην αυτό ήταν. Την άφησες να φύγει και τώρα αναζητάς την άλλη Μιρέλλα, την δήθεν .Που δεν ήξερε." Για μένα θα είναι αλλιώς όμως." Θα μπορούσα να σκεφτώ... Παρ'όλα αυτά ,είμαι και ευελπιστώ να είμαι δίπλα σου. Οι άλλοι. Η απόσταση κάνει ορισμένες φορές τα πράγματα χειρότερα. Ή και καλύτερα. Εδώ αποφασίζεις.
Ξέρω ότι σου είναι δύσκολο. Αλλά όλα θα πάνε ----- όχι όχι ! όχι άλλα κλισέ...
Κάνε τη δική σου πορεία. Ακολούθα τα δικά σου βήματα και μάθε να βαδίζεις με βάση αυτά.
Να μην γίνεις κακός. Παιδικές ανοησίες γραμμένες σε ένα δηθεν ιστιολόγιο. Ίσως και να το σκεφτείς, μα τι με αυτό ; μέσα σου/μου/μας/σας θα πονάει.
Μάθε να συμβιβάζεσαι και να νιώθεις σίγουρος και χαρούμενος με ότι και να κάνεις.
Ξέχασες κάτι όμως , η Μιρέλλα διαφέρει. Το θέμα όμως είναι να βρεις τι ζητάς από τη Μιρέλλα...
Αφιερωμένο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου