Φτου και βγαίνω

Φυλάς.
Κρύβομαι ,
στο δικό μου σκοτάδι
σε ένα άλλο καβούκι
και μένω μέχρι να μετρήσεις.

Κρυφτό,
παίζουμε,
αλλά κανείς δεν χάνει.
Δεν είναι εκεί η ουσία.
Ας κρυφτούμε,
αλλά μετά μη χαθούμε.

Συγκεντρώσου.
Τώρα φυλάω
Σαν εκείνα τα παιδιά,
που όταν γυρίσεις από την άλλη
έχουν γίνει σκιές που θα σε φάνε.

Φυλάς,
Φιλάς.
Κρύβεσαι
και μετά κρύβομαι κι εγώ.
Ύστερα ,ψάχνεις.
Μα τότε ,
μ'έχουν φάει κι εμενα οι σκιές.
Των άλλων.
Εκείνων των μικρών παιδιών-
των παιδιών που γίναν πια μεγάλοι

Πως γίναμε έτσι

Ας μοιράσουμε το κ.ε.ν.ό

" Όχι , εσύ είσαι εχέφρων, δεν κάνει να λες τέτοια πράγματα.Άλλωστε η κάθε μέρα κυλάει μια χαρά. Και για ποιούς πόνους μιλάς ; εγώ ,ας πούμε ότι ξέρω άτομα που βιώνουν τον πόνο.Τον Πόνο. Είναι επώδυνο όλο αυτό. Αλλά σκέψου τα άτομα με την επίγνωση. Σκέψου ,ότι κάθε όνειρα που έχουν καίγονται λεπτό προς λεπτό. Όλη τους η Ιθάκη κάηκη , και αυτοί μείναν ναυαγοί. Να φωνάξεις βοήθεια όταν νιώσεις. Ή ... να περιμένεις τη βοήθεια.Γιατί η ασπίδα τους είναι η βοήθειά σου. Και άσε το χρόνο να περνάει. κάνει και τίποτα άλλο ; πληγώνει και γιατρεύει ... και μετά σκοτώνει.Μας αφήνει μόνους, μας ταλαιπωρεί, μας μοιράζει τα λεπτά του, τις ώρες του σα κομμάτια πεταμένου γλυκού που δεν τρώς πια.Και 'μεις τι τα κάνουμε ;τα πετάμε.Σκέψου αχαριστία... όχι σκέψου.Αναλώσου σωστά.Πρακτικά εννοώ. Έχεις κύρος ξέρεις.Ναι ,έχεις, δεν μπορώ να πω.Αυτό το... πώς το είπε εκείνη η κοπελίτσα ; όπως και να χει ,κύρος υπάρχει , γνώση υπάρχει , τι άλλο θες ; > < > χρόνο ; τι χρόνο ; σου εξήγησα. Χρόνος υπάρχει. Ή και όχι... Αυτή η ολιγωρία των πίσω σου σε σκοτώνει. Χάνεσαι σε - ας μη πω την λέξη- χάνεσαι άδικα. Αναλώνεσαι και αναλώνεις το χρόνο σου σε άσκοπα πράγματα. Ξέρω ξέρω, όλα θυμίζουν κλισέ ατάκες που δεν ακούς , μα έτσι είναι αυτά.Χτίζεις και σου γκρεμίζουν.Αλλά, σκέψου πόσο έχεις γκρεμίσει και από μόνος σου. Μοίρασε το όλο. Και για να τελειώνουμε , φτιάξε κάτι με χρώμα και μουσική. Και όλα τα άλλα θα έρθουν. Εξάλλου ,συμπληρώνεις κάθε μέρα τα κενά σου ,λίγη βοηθεία δεν θα σου κάνει κακό."

" Και με ποιόν να τα μοιραστώ ;"

"Χμ, αυτό είναι δική σου υπόθεση. Με τον άλλον ,το εγώ σου ,ή και στην τελική ,με σένα τον ίδιο.Καλή συνέχεια δικέ μου "

Κάνεις παρέα με τις νότες;

Κοιτάξαμε αγχωμένοι τις νότες και αρχίσαμε να παίζουμε πάλι εκείνα τα δικά μας, τα παλιά ,τα καινούργια. Όλα είναι υπέροχα- ιδρωμένος κοίταξε τον κόσμο που χειροκροτούσε. Η πρόταση ήρθε και μείναμε έκπληκτοι. Δεν νομίζω να το ρισκάρω , άλλωστε έχω τόσα πολλά στο μυαλό μου.

ήρθες κι έφυγες ;γιατί μας φαίνονται όλα ένας λαβύρινθος,είναι λογική η συμπεριφορά μας.
Μιλα: σε τρομάζει κάτι
πες τον πόνο σου
άφησε τις πνοές να κάνουν παρέα με τις νότες.Να μεθύσουν και να χορέψουν λιγάκι.
Μα ,εμένα κανείς δεν κάνει παρέα. Κάνω παρέα με τη μουσική. Πίσω από τη μουσική μια βαθιά σιγή.Που σε μαχαιρώνει πισώπλατα.
Αυτό γίνατε. Η σιγή που φοβάται ο κοσμάκις εκεί έξω.

Γίνε ένα με τις νότες.Ή μήπως προτιμάς να στέκεσαι εκεί ;

Φόβος ; τι φοβάσαι;
αργήσαμε να απαντήσουμε


- Εμάς

Γίναμε

Η ψυχή σου ακέρια
βαστάς ακόμη εκείνα τα κειμήλια ;
πάψε.

Μισό εσύ,μισό εγώ
έτσι δεν είπαμε ;

σε πονέσαν με χίλιους τρόπους
κοίταξες
άκουσες
μίλησες
δεν σκέφτηκες.


Μα το μυαλό σου πού είναι ;
κοίτα το μπαλόνι
άκου τα χρώματα
μίλα στους καθρέφτες
σκέφτηκες

ερχόμαστε και φεύγουμε
βαδίζουμε σε βήματα άλλων
στοπ.
είδωλο μη γίνεις,
εσύ να γίνεις
εσύ,το εγώ μου.
το δικό σου εγώ.
το δικό μου εγώ.
το εγώ.

έγινα εγώ.
Σκέφτηκες.
Μπράβο, έσπασες τον καθρέφτη

Βασίλη - ξέχασες κάτι.

Ξέρεις ,οι άνθρωποι καμιά φορά είναι ηλίθιοι.Ψέματα λέω...τις περισσότερες φορές είμαστε ηλίθιοι.Δεν ξέρω κατά πόσο αυτά που γράφω ή λέω ισχύουν απόψε ,όμως αυτό που θέλω να θυμάσαι είναι ότι εκείνο το χαμόγελο που απέκτησες,σχηματίστηκε σιγά-σιγά...Άλλωστε η μικρή σου ευτυχία αυτό δεν είναι ; μικρές καθημερινές στιγμές...ή και φαντασιώσεις.Για αυτό να τις ζεις...
Να μην κλειστείς στον εαυτό σου... και να μην ζήσεις στην απάτη των δήθεν μυστικών.Έστω και για αυτές τις έξι -εφτά φορές που γνώρισες την Μιρέλλα, θα θυμάσαι κάτι. Αυτό που λένε γλυκιά ανάμνηση. Γιατί για εκείνην αυτό ήταν. Την άφησες να φύγει και τώρα αναζητάς την άλλη Μιρέλλα, την δήθεν .Που δεν ήξερε." Για μένα θα είναι αλλιώς όμως." Θα μπορούσα να σκεφτώ... Παρ'όλα αυτά ,είμαι και ευελπιστώ να είμαι δίπλα σου. Οι άλλοι. Η απόσταση κάνει ορισμένες φορές τα πράγματα χειρότερα. Ή και καλύτερα. Εδώ αποφασίζεις.
Ξέρω ότι σου είναι δύσκολο. Αλλά όλα θα πάνε ----- όχι όχι ! όχι άλλα κλισέ...
Κάνε τη δική σου πορεία. Ακολούθα τα δικά σου βήματα και μάθε να βαδίζεις με βάση αυτά.

Να μην γίνεις κακός. Παιδικές ανοησίες γραμμένες σε ένα δηθεν ιστιολόγιο. Ίσως και να το σκεφτείς, μα τι με αυτό ; μέσα σου/μου/μας/σας θα πονάει.

Μάθε να συμβιβάζεσαι και να νιώθεις σίγουρος και χαρούμενος με ότι και να κάνεις.
Ξέχασες κάτι όμως , η Μιρέλλα διαφέρει. Το θέμα όμως είναι να βρεις τι ζητάς από τη Μιρέλλα...




Αφιερωμένο...

Γλυκά-γλυκά(σε σκοτώνει)

Ο καιρός.
Ο Καιρός.
Εκείνη η ώρα ,
ερχόταν και θα έρχεται γλυκά,
σα χαμόγελα παιδιών
που κάπου τα έχεις δει,
σε κάποιο στενό,
στην κάποια μνήμη.

Έρχεται με τον πόνο,
και την ανάποδη πλευρά της μνήμης,
έρχεται όμως και με χαρά.
Γιατί οι μέρες έρχονται.
Οι μέρες.
Οι Μέρες.
Ευτυχισμένες και μη.
Σαν σε σκοτώνουν,
αργά και γλυκά.
Το μέτρημα,
αργό και σταθερό.
Το Μέτρημα.
Γοργό.


Γλυκά,
σε σκοτώνει γλυκά.
Και μετά σε αφήνει.
Μετά από ένα όνειρο.
γλυκά,
Γλυκά.
μα δες πως σε σκοτώνει

Ο Ζυγός

Δεν έμαθες ποτέ πού πήγε
Δεν έμαθες ποιός ήταν
τη ζωή τους
τη Ζωή τους.

16 πιόνια παίζουν
τα 15 χάνονται
και μένει ο βασιλιάς σου.

Άν όμως κινηθείς σωστά
θα μείνουν έστω 4
και ο βασιλιάς σου

Δεν έμαθες ποτέ που πήγε
δεν έμαθες ποιος ηταν
τι έκανε.

15 πιόνια
8 μπροστά ,στην αρχή
και μετά οι άλλοι.

Ο δικός σου βασιλιάς,
πού είναι
έμαθες τη ζωή του ;
________________________________________________


Τι είσαι,ποιός σε κυβρνά ; σε τι πιστεύεις;
πώς πορεύεσαι, ποιό είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι όταν ξυπνάς
ποιός είναι ο πρώτος στόχος σου ;
και πώς θα υπυρετήσεις τα θέλω σου ;
είναι δικά σου ;
Μήπως στα επέβαλλαν
ποιόν ακούς;
με βάση τι αποφασίζεις ;
ο βασιλιάς σου αξίζει ;
Τον αγαπάς;
Μα κυρίως, εκείνος σε αγαπάει ;
Τι παίρνεις για να τους δώσεις ;
Και γιατί τον υπηρετείς ;


ΥΓ: βρες τον βασιλιά και τη βασίλισσα, ρώτα τους αν ξέρουν τι κρύβεται,στην απέναντι όχθη

Εκείνοι

Πέρασες από το απαγορευμένο μέρος και θυμήθηκες όσα ένιωθες τότε.Όταν ήσουν ο άλλος.Ο μικρός ,εκείνος που έμοιαζε με αυτά τα πλάσματα που κρατάνε χαρούμενα τα μπαλόνια τους.Και τότε εκείνα φεύγουν.Κυνηγάνε τα κόκκινα μπαλόνια και όταν τα χάσουν οι ψυχές πάνε μαζί τους. Σε βλέπουν , σε ακούνε , σου μιλάνε.Τους ξέχασες.Φτάνει για ένα βράδυ μόνο και εκείνοι γυρνάνε να σε πάρουν μαζί τους στην άλλη πλευρά.Οπου όλα είναι ούτε χαρούμενα αλλά ούτε και δυστυχισμένα. Οι ώρες σταματάνε. Τα μάτια κλείνουν. Και εκείνοι μένουν πάντα δίπλα σου, να σε κοιτάνε όταν κοιμάσαι. Σα να θέλουν να σε πάρουν μαζί τους.Να σε γυρίσουν στα παλιά.Στις γλυκές μελαγχολικές μελωδίες. Σε βλέπουν, σε ακούν , σου μιλάνε... Είναι αργά όμως.Περνάνε τα χρόνια...