-Τί κουβαλάς εκεί ;
-Δεν είναι τίποτα
-Πώς δεν είναι τίποτα ; αφού κάτι έχει μέσα.
-Κάτι πολύ δικό μου, για σένα ίσως και άχρηστο.
- Θέλεις να μου πείς ;
- Δεν είναι ώρα ,αλλά και να σου πω , τί σημασία έχει ;
( Πήρε το σακίδιο στην αγκαλιά. Το έσφιξε- .Τώρα δεν πρόσεχε τίποτα )
- Πού θα πας ;
- Θα συνεχίσω αυτό το μονοπάτι , λίγο πιο κάτω.
- Και πού βγάζει ;
- Κάπου που μόνο εγώ μπορώ να πάω. Ίσως κι άλλοι. Στο τέλος όμως μόνο εγώ θα φτάσω.
- Και πού το ξέρεις ;
- Το ξέρω.
- Πώς ;
- Το νιώθω.
- Αν έρθω μαζί σου ; πάρε με μαζί σου , γιατί δεν με παίρνεις ; θα σου κάνω παρέα.
- Μέχρι τα μισά μπορείς. Μετά θα φύγεις.
- Πώς το ξέρεις αυτό ;
( Δεν απάντησε. Φόρεσε στην πλάτη το σακίδιο και προχώρησε)
- Τελικά θα μου πείς τι έχει μέσα ;
( Απάντησε. Λίγο σιγανά .Ίσα να ακούει τη χροιά. )
- Αναμνήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου