Βούταγε το κεφάλι μέσα και μετά έβγαινε με ένταση έξω.
Σκούπισε το σώμα και φόρεσε πρόχειρα την πετσέτα.
Είχε φτάσει πια το δειλινό -
δεν άκουγε γύρω τίποτα.
Κάθισε κάτω και έβαλε τα πόδια
μέσα στο νερό.
Πλατσούρισε κι ύστερα σταμάτησε.
Τώρα έβλεπε δύο όψεις στο νερό.
Εκείνο το πρόσωπο που κάθε μέρα έβλεπε το άλλο.
Ίσιωσε την πλάτη και τραγούδησε
" Εγώ μωρό μου εδώ περνώ καλά , θα τα καταφέρω "
Φώναξε το προσωπικό -
Λίγη ώρα αργότερα ήρθε με ένα κρασί στο δίσκο.
Άνοιξε το κρασί και έπινε σιγά -σιγά.
Ξεδίπλωσε την βρεγμένη εφημερίδα και κοίταξε τα νέα.
" ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΦΤΑΣΑΝ ΤΑ ... "
" ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ "
" ΑΣ ΕΝΩΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΧΩΡΑ "
" ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ "
- Τί να πρωτοδιαβάσει ;
στο τέλος άφησε την εφημερίδα , έβγαλε την πετσέτα , και κοίταξε με το γυμνό σώμα την όψη.
" εσύ σήμερα τι έκανες ; " συλλογιστηκε.
Βούτηξε πρώτα το κεφάλι στο νερό. Ύστερα το σώμα.
Την επόμενη μέρα , η στεγνή εφημερίδα έγραψε :
" ΣΤΑ ΔΕΙΛΙΝΑ ΠΝΙΓΟΝΤΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου