γίναν παιδιά.
Σε αυτούς που όταν έκλεισαν τα μάτια ,
μεγάλωσαν απότομα.
Γίναν γίγαντες σοφοί ,
ταξιδέψαν σε όλο το παραμύθι
και ξαφνικά άνοιξαν οι κόρες των ματιών.
Σε αυτούς που μείναν παιδιά ,
και συνέχισαν να είναι παιδιά κάτω από το χώμα.
Το χώμα , το οποίο σκεπάζει κάθε ίχνος ιστού - που εξαφάνισε
και το παραμικρό αγνό βλέμμα.
Σε αυτούς που βρήκαν τα χαμόγελα πίσω από τη μάσκα του παιδιού.
Μεγάλωσαν οι μέρες -
Ο χρόνος έθαψε τα παιδιά του.
Στο χρόνο λοιπόν ,
που μας κανει γίγαντες , κάτω από το χώμα.
στο χαμένο δρόμο που πήρες , όταν έκλεισες τα μάτια.
Μπορεις να μου εξηγησεις το ποιημα σου; Να μου δωσεις μια μικρη ερμηνεια;
ΑπάντησηΔιαγραφήό,τι βλέπεις , βλέπω...
ΑπάντησηΔιαγραφήτι βλεπεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήό,τι βλέπεις κι εσύ. κοίτα την ώρα , ο χρόνος σου γελάει ...
ΑπάντησηΔιαγραφήτι υπονοεις;
ΑπάντησηΔιαγραφή