Ιστορία...
Γυρνούσε από την καθημερινότητα. Γύρισε στο σπίτι και άνοιξε το φως. Ήταν όλα μουντά.Ο ουρανός ήταν γκρίζος , η ψυχή το ίδιο. Ο Εγκέφαλος δεν έφερνε πια νέες σκέψεις.
Κοίταξε τον καθρέφτη και απόρησε. Δεν ήταν δυνατόν. Δεν έβλεπε το πρόσωπο που είχε συνηθίσει ήταν κάτι άλλο. Άλλαξε.Άλλαζε. Θα αλλάξει. Πάλι. Ξάπλωσε κι έκλεισε τα μάτια. 'Εψαχνε τον έρωτα παντού. Μόνος. Μόνη.
Βαρέθηκε - βαρέθηκε πια να βλέπει την απόρριψη στα μάτια των άλλων ή κι ακόμη τις λάθος επιλογές. ίσως , δεν ήταν επιλογές. Κάρμα ; τύχη ; μπούρδες . Επιλογές ήταν. Και πάντα επέλεγε το λάθος δρόμο. Ένα χάος σχηματισμένο στο κεφάλι. Παράδρομοι και φιλοδοξίες. Η μία επιλογή σου ανοίγει άλλες χίλιες και η δεύτερη επιλογή άλλες τρεις χιλιάδες. Μα πάντα , διάλεγε το λάθος δρόμο .
Βαρέθηκε αυτή τη συνήθεια : τα λάθος μονοπάτια. Η νύχτα ασχήμαινε τους ανθρώπους και πόσο μάλλον τούτο το ον. Φοβόταν τη νύχτα. Γιατί έφερνε αλλαγές. όλες οι σκέψεις πριν κοιμηθεί - σκότωναν-
Η ασφάλεια ήταν κρυμμένη πίσω από τα πρόσωπα του κόσμου. Και είχε πάψει να κοιτάει στα μάτια. 'Ενα συνεχόμενο ανασφαλές βλέμμα. Ντρεπόταν για την κάθε επιλογή -
Σα να μην μπορούσε τον εαυτό. Και αν δεν μπορείς να πιστεψεις στον ίδιο σου τον εαυτό , ποιός θα πιστέψει σε σένα ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου