Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

Κομμένα κεφάλια

Σκιές στα τζάμια που μοιάζουν ίδιες , σε παρακολουθούν να περπατας.Κάπου εκεί σταματάς και γυρνάς να κοιτάξεις αν σε ακολούθησαν. Μάταια. Δεν βλέπεις.

Σκιές στα τζάμια που φαίνονται ίδιες , μπορούν να σε μυρίσουν. Κάπου εκεί σταματάς ,παγωμένος , μήπως και μυρίσεις.-ίσως και καταλάβεις-. Μάταια.Δεν μυρίζεις πια.

Σκιές στα τζάμια που φαίνονται ίδιες ,σε ακούνε και σου μιλάνε. Μονολογούν.Εσύ γυρνάς να τις ακούσεις.Ίσως αισθανθείς. Μάταια. Δεν άκουσες το παραμικρό.

Σκιές στο τζάμι που σε καλούν να παίξετε μαζί εκείνα τα παιχνίδια της σκιας. Αυτές τις φιγούρες που εναλλάσονται η μία με την άλλη.Μάλλον δεν έχεις το κουράγιο να τους το προτείνεις.Έμαθες αλλά δεν μιλάς πια.


Ξημερώνει και οι σκιές σε χαιρετάνε.
ξημερώνει κι έμαθες να χάνεις.
ξημέρωσε μα δεν πήρες χαμπάρι.
απέχεις-
πλέον, δεν κοιμάσαι στο στόμα του δράκου.
Σου πήρε το κεφάλι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου