Ο κλόουν που ήξερε να γελά ,ο παλιάτσος κι ο άλλος

Να, που φτάσαμε ως εδώ.
Πάλι εδώ,στην αρχή ,στο ξεκίνημα
εκεί που αρχίσαν και που τελειώσαν όλα.

Μα τι με τούτο.
Κύκλους κάνει
κι εμείς το απολαμβάνουμε
ένας που πάντα θα γελάει
ένας που σε κοιτάει από τον καθρέφτη και μονολογεί
κι ένας άλλος,
ο άλλος.

Περάσαν οι μέρες και το βιβλίο έκλεισε.
χάθηκες στις σελίδες.
Από πού ξεκινάμε πάλι ;

Ο κλόουν με ρωτάει
απαντώ" άκουσες ;"
άκουσα.

μεσα στους δρόμους χάνεσαι
κι εγώ σε βρίσκω
αλλά σε χάνω
γιατί η ειρωνεία χτυπά πάντα τις δικές μας πόρτες (;)

λίγες ώρες αργότερα ακούω και τον άλλον θόρυβο-
" έχει περάσει η ώρα ,γιατί κρέμεσαι ακόμα ;"

Τρύπιες ομπρέλες

Παριστάνεις τον ανήξερο και κάθε στάλα έρχεται και σε καταβάλλει. Κάθε στάλα και κάτι διαφορετικό . Το πριν , το μετά ,το δραματικό τώρα. Ποιό από όλα σε άγγιξε πιο πολύ ;
Η Βροχή δεν άργησε να σταματήσει κι εμείς μείναμε εκεί. Η ομπρέλα μου είναι τρύπια. κάθε στάλα έρχεται και με σημαδεύει λες και πέφτει επίτηδες !
Σταγόνες νερού που τελικά η προστασία της ομπρέλας δεν είναι αρκετή. Γιατί είναι τρύπια, γιατί έτσι φτιάχτηκε. τρύπια.

Καμία προστασία. ποιός ο μεγάλος φόβος τελικά ; η συνέχεια ; η εξέλιξη ;το τέλος; τι ;


Και με ποιόν θα τα περάσεις όλα αυτά ; διαλέγεις και παίρνεις (;) Οι σταγόνες συνεχίζουν να τρυπάνε την ομπρέλα και μετά εμας. κι εσένα κι εμένα.

Φοβήθηκες , ζήλεψες ,έκλαψες , επεσες ; σηκώθηκες ;

Διεκδίκησα. το περίφημο Δ μπορεί να σταματήσει να υπάρχει ή να συνεχίσει κι αυτό αβοήθητο μέσα στη βροχή να γίνει το Α...


Κάπου εδώ , η βροχή έχει σταματήσει , το φεγγάρι ολοκληρώθηκε. τελειώνει και αρχίζει άλλος ένας κύκλος. Προχωράμε στους βρεγμένους δρόμους κι όμως ακόμα δεν σταματήσαμε.

Σταμάτησα και κοίταξα τους γύρω μου. Γιατί τόσες "τρύπιες" ομπρέλες ;

Ξέχασα να πω οτι ... δεν έχω ομπρέλα.

Θρομβώσεις τελευταίων λεπτών

Έκλεισες την πόρτα ; φύγαν οι καλεσμένοι ; άναψες τσιγάρο ; το πήρες απόφαση ; θα συνεχίσεις; πήρες το βιβλίο ; σελίδα επιλόγου ;σελίδα εισαγωγής; όχι ,στη μέση είμαι.



Το μέτρημα δεν είναι πάντα καλό.άλλες φορές σου βγαίνουν πολλά κι άλλες λίγα. Επίσης , τα πράγματα άρχισαν και περιπλέκοταν πάρα πολύ. Τόσο πολύ ,που όταν τραβαω χαρτί είναι άκυρο και διαφορετικό. Ποιό θα παραμείνει στο παιχνίδι ; και ποιός παίζει με τους κρυμμένους άσσους ;


Οι αδένες πιέζονται και το αίμα δεν κυλάει ούτε αργά ούτε γρήγορα. ίσες δόσεις. Ψέμα...


Περιμένοντας το αύριο
Αδυμονούσες χθες
ήξερες/δεν ήξερες
το ήθελες
δεν το ήθελες
το θες

έρχεται ; φεύγει ;

λεπτό προς λεπτό κι όλα αλλάζουν. Είμαι αρκετά πεποισμένος για αυτό.

Στο δικαστήριο φωνές. Τα βάσανα του θυματος δεν θα τελειώσουν." άνθρωπε , πες μας κι εμας τι εκανες "

Μπλε ποτήρια και κόκκινα. Ένα μωβ και ένα μαύρο. Σκούρες αποχρώσεις σχεδόν λευκές.
αρώματα από το πουθενά.

Το αίμα πάγωσε.Αλήθεια. τα αγγεία κάπου χάνουν κι αυτά το μέτρημα. το σώμα εξατμίζεται. γίνεται κάτι σαν άρωμα. Αλήθεια ; ψέμα ;

μα ποιός είστε κυρίε που έχετε θρομβώσεις ; ...

Φοβίζοντας τον νυχτοφύλακα/ το τρίτο βήμα

Ποιός σε κοίταξε στα μάτια ; τα δικά σου μάτια.Τα μάτια της ψυχής σου. Και σε άγγιξε... με αυτά κοιτάω, με αυτά νιώθω.

Ποιός κηνύγησε τα ονειρά σου και ποιός τα έκανε πράξη ;ποιός φοβήθηκε τη θεωρία ; μα , ποιός την πράξη ;

Εμείς διεκδικήσαμε τη μάταιη χυδαιότητα , εμείς με την παιδικότητα.
Εσύ ,όμως ,τι έκανες ;ποιός ήσουν ;
εκει ήσουν. εσύ. μα εσύ,κι εσύ ,κι εγώ.

Φοβήθηκα τον νυχτοφύλακα. Τον ακολούθησα,τον χρειαζόμουν. Θα με οδηγήσει στην απένταντι όχθη. ήθελα, όμως δεν διεκδίκησα. Με ρώτησε " τι έχεις να χάσεις; "
απάντησα πως δεν ήξερα. θάρρος μηδαμινό. ειρωνικό ακουγόταν.
Τώρα με ρώτησε : " ποιός ; "

Το επόμενο πρωί , όλα φαίντοναι ίδια. μα δεν είναι. είναι αλλιώς. εκείνη τη νύχα , είχα περάσει τόσο όμορφα. όσα θέλαμε να ξέρουμε και να μοιράσουμε. όπως εκείνο το παιχνίδι με τα τραπουλόχαρτα.

Ένα για εμένα.
Ένα για έσενα.
Ένα για εμάς.

δεν με βοηθάει. Ο νυχτοφύλακας δεν θα βοηθήσει εαν δεν τον βοηθήσουμε κι εμείς. παλιάτσοι γίναμε , κρύβοντας τον πόνο πίσω από παγωμένα χαμόγελα. Χαμένα στον έλεγχο της ευτυχίας.

κάποια στιγμη θα περάσω μπροστά του.
θα τον δω και είμαι σίγουρος πώς θα με ρωτήσει. Ο νυχτοφύλακας μου μοιάζει... Ακόμη με ρωτάει

" Ποιός αξίζει την ευτυχία σου ;"

δεν έχει τίτλο/ λόγω υπερέντασης

Υπερένταση
μια ανόητη συμπεριφορά
κι ένα βάρος δίχως λόγο
πώς γίναμε έτσι ;

ποιός είσαι στα αλήθεια και ποιός σε έκανε έτσι;
την ιστορία σου να μάθω
και να θυμηθώ να σημειώσω,
το εκείνο ,το εγώ και το άλλο μου εγώ.

Αίσθηση αηδίας κατάντησα
ένα σύμπλεγμα που δεν τελίωσε ποτέ
μια σκηνή που πάμε κι ερχόμαστε
πέρα-δώθε

μετρήσαμε και ξαναμετρήσαμε
μα τι καταλάβαμε ;
ένα συν ,ένα πλην
ένα

απόλυτο αλλά σίγουρα αισθητό.
γιατί αυτό αξίζει
το ένα ευχαριστώ, διότι ξέρω πως ήταν αληθινό.


Με συγχωρείτε για το αποψινό
αλλά κι αυτό αν δεν γινόταν
δεν θα μάθαινα
δεν θα έβλεπα
δεν θα ένιωθα
όσα το ένα μου πρόσφερε.

ο άσσος ο καλός
ένας
σίγουρος,
σωστός
μα
λάθος:
ένας ,αληθινός
αυτό.


συνεχίζω.
υπερένταση και ,



συνεχίζω.

Τα κειμήλια της Όλιας

Μπροστά σε τούτη τη σκηνή ήταν άρωμα επιθυμίας να βγεις. Να περασεις το σανίδι και να προσηλωθείς στον εσωτερικό σου χώρο. Να δημιουργήσεις απο αυτά που σου έδωσαν οι πρώτοι αλλά -συνάμα ήταν δικά σου. Δικά μου, δικά σας...


Κοίταξα εκείνα τα φυλλάδια και είδα παντού λόγια. Τα ίδια αυτα λόγια που καποια μέρα θα ζωντανέψουν. Θα γίνουν πολλά και θα νιώσεις πολλά. Εκείνα τα λόγια που ίσως γίνουν τρομερές πράξεις. Ένα σώμα, Ένας ο λόγος , Ένα το μυαλό. Όλα μια ενέργεια που αντικρίζουν το αληθινό- όχι πραγματικό ,αλλά αληθινό- τούτη τη βαθιά γραμμή που τριγυρνάει τα βράδια έξω. Και στοιχειώνει τόσες ζωές.

Ψάχνεις για ταυτότητα κι ακόμα να μάθεις. λεπτό προς λεπτό. Χρόνος. εκείνος θα σου δείξει. Εχθρός αλλά και σύμμαχος σίγουρα θα σε βοηθήσει να δεις τι κρύβεται πίσω από τις χαραμάδες.

Πρώτα το παρόν θα δεις κι ύστερα το μέλλον.Γιατί πολλοί ξεχνούν τι θέλει να πει ο ποιητής και θα προτρέχουν. Και θα συνεχίζουν να προτρέχουν.όμως όταν δεν θα δουν το αύριο,ούτε τις εικόνες , ούτε τις φωνές ,τότε τι θα κερδίσουν ; και τι κέρδισαν ; κέρδισαν ;

Εκείνα τα κειμήλια στο συρτάρι που δόθηκαν- κανείς μας δεν τα πήρε. Στοιχειωμένα μέσα στου χρόνου τη σκόνη θα συνεχίσουν μόνα.Να υπάρχουν και να στολίζουν τον περριτό κόσμο μας. Αχρησιμοποίητα...

Άλλωστε ,μας ανήκει όντως το αύριο ;

Ωτοστόπ στη "Βουδαπέστη"

ΛΕΞΕΙΣ ΤΟΥ ΤΩΡΑ : Τσιγάρο , αγκαλιά , αγγλικά , ωτοστόπ, σουρεάλ.
Ένα νέο κύμα παρέσυρε εμένα, το εγώ μου και όλο μου τον ψυχικό κόσμο.Κάτι μέσα σε κείνη τη βραδιά έδωσε μια δόση διαφορετικής διασκέδασης. Δόσεις σουρεάλ, αυτό ήταν. Καλωσόρισα την Ευρώπη με ένα φιλί και μια αγκαλιά , λίγο διαφορετική από τις υπόλοιπες.
Το θεμα είναι , αυτή η αγκαλιά , η χειραψιά αλλά και το... "φιλί" πού θα μπορούσε να φτάσει ;
Κι αν δεν μπορούσε ;



Στο μεταξύ τα γράμματα από τη Βουδαπέστη πήγαιναν κι έρχονταν καθώς η ουσία της τέχνης και η αγγλική , λατρεμένη( αίσθηση ,) διάλεκτος να ενσαρκώνει εμάς.

ίσως οι ανθρώπινες αυτές ιστορίες φαντάζουν όντως σουρεάλ ,αλλά δεν είναι ( ;)
κι αν οντως όλα σχετίζονται με το ωτοστόπ ; έτσι δεν είναι οι σχέσεις ;
μπαίνεις σε "αμάξια" ξένων που κατα τη διαρκεια της διαδρομής τους θα αρχίζεις να γνωρίζεις καλύτερα.Κάποιοι ίσως και όχι. Άλλοι πάλι , οδηγοί και ταλαίπωροι οδοιπόροι ,να περιμένουν όχι τον περαστικό ή το αμάξι , αλλά να ξέρουν πως το αύριο δεν υπάρχει. Εμείς απλά ζούμε , και απολαμβάνουμε όσο μπορούμε τις στιγμές. Ας πάψουμε για λίγο να σκεφτούμε κι ας μας οδηγήσει το ένστικτο. Δράση και δόσεις σουρεάλ , τι πιο εκτονωτικό ;

Εξάλλου , ποιός ξέρει με σιγουριά τι θα κάνει αύριο ;


ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΚΑΡΟΛΙΝΑ