Το πέμπτο τέταρτο( εγκλωβισμένοι )

Η λάμπα δεν λειτουργούσε πια ,

κι έτσι βαδίζαμε στο σκοτάδι ,

έρμαια σκιών ,

από το λίγο του φεγγαριού.

Κρυώνω τα βράδια.

Λόγια δεν έχω να πω.

Τα καταπίνει ο φόβος.

Ο φόβος ... τέρας ακαταμάχητο.

Μια μέρα θα το μεταμορφώσω σε γατάκι.

Το ξέρω.

Φοβάσαι τη νύχτα.

Το ξέρω κι αυτό.

Άκουσα την ανάσα

και φύσηξα τον καπνό

προς τα πάνω.

Σχήματα που παίρνει όμως.

Από τα όνειρα του αύριο ,

εγκλωβισμένα

σε μια σαθρή πραγματικότητα.

Ύστερα ψιθύρισα

" Αύριο... "

Μα είχε ήδη ξημερώσει.