YALOM

Πέντε λεπτά αργότερα ,

το κρύο είχε στεγνώσει τα δάκρυα.

Είχα παγώσει,

και έξω και μέσα.

Πίστεψα

στην αλήθεια ,

κράτησα

τη λογική κοντά μου,

κι άφησα το συναίσθημα

να με καίει σιγά , αργά , σταθερά.

Όπως πρώτα.

Όσο φοβάσαι να ζήσεις ,

τόσο πιο πολύ

αγκαλιάζεις τον θάνατο.

Ίσως κι όχι.

Μα σε ένα κόσμο ,

γεμάτο

αλήθεια

ψύχρα κρυμμένη στην ζέστη ,

τίποτα δεν είναι αρκετό.

Συνεχίζω να ψάχνω.

Πέντε λεπτά νωρίτερα ,

όλα ήταν αλλιώς.

Και αυτό το ονομάζω στιγμή.

Λίγο πριν τα δάκρυα παγώσουν.