Μητρικά ένστικτα

Τα βράδια ,
πεταλούδες
στο στομάχι.
Σμήνος
από δαύτες
να πετούν
δίχως έξοδο.
Τα πρωινά
οι φωνές
παγώνουν
γύρω από τον καφέ.
Ξύπνησε
η έννοια
κοιμήθηκε
η άγνοια.
Πάντα θα κοιμάται , έτσι είναι-
Και
ένα κουκούλι
έτοιμο να
γεννήσει
την πιο λαμπρή πεταλούδα.
Την φωτεινή ,
συνώνυμο της αγάπης,
ταυτότητα της μητρότητας.
Και η αγκαλιά
η έξοδος.
Και το φιλί ,
το πέταγμα.
Και η μάνα ,
πάντα
μια λαμπρή πεταλούδα.
Πάντα θα σε
ακολουθάει.
Κι ας εχει κλειστά μάτια.
Κι ας πονάς για εκείνην.
Την θες ή όχι ,
μάθε πως
τότε
στο κέλυφος που ήσουν.
περάσαν
λίγα σ'αγαπώ
από τα φτερά.