Τοξότης

Πέρασα την κλωστή και

την άφησα

-λίγο- να σφίξει το δάχτυλο,

να μου θυμίσει

τα τελευταία ,

να μεταμορφωθεί

σε αγκάθι

που βασανιστικά

θα τρυπάει το δάχτυλο

( και το αίμα να πέφτει )

Μα τί κάνεις ;

τότε...

τί θα κάνεις ;

Το αγκάθι γίνεται ένα με το σώμα.

Κοίταξα στον καθρέφτη

κι ό,τι πρόλαβα να δω

ήταν

ένα

βέλος

-καρφωμένο -

γατζωμένο στο σημείο που πονάει πιο πολύ -

Σάπισε αυτή η πόλη ,

κι εμείς μένουμε εδώ μέσα ,

ριζώνουμε

και μας καίνε.

Γίναμε τσιμέντο,

μας κοίταξε η αλλαγή

μα έφυγε ,

πήρε το δρόμο του γυρισμού.

Ριζώσαμε καλά καλά

και τώρα θέλουμε να φύγουμε.

( μα πού θα πας ; )

Κοίταξε κάτω μου,

γονάτισα,

έκλεισα

τα μάτια

κι άφησα τον

πόνο

να νικήσει.

( μα τί κάνεις ; τότε ... τί θα κάνεις )