Πήλινο αγγείο

Βράδυ .Ησυχία στο δωμάτιο κι ένα κερί είναι αναμμένο.

Ο Άνθρωπος φόρεσε τα γυαλιά ηλίου.

- Πες μου : Μπορείς να δεις τους άλλους ξεκάθαρα ; Θέλω να πω , να δεις κάθε χαρακτηριστικό τους , κάποιο βλέμμα. Να καταλάβεις... Λοιπόν βλέπεις τα γυαλιά που φοράω ; Είναι μαύρα , ο σκελετός μαύρος κι εσύ κάθεσαι και με κοιτάς. Όμως , δεν μπορείς να δεις τα μάτια μου. Αντίθετα εγώ μπορώ. Εκτός κι αν φόραγες τα ίδια γυαλιά με εμένα.

(Γυαλί που σπάει

Εύθραστο. )

Συνέχισε:

- Τώρα δες το στόμα μου να κινείται. Σχηματίζει φθόγγους και λέξεις. Συλλαβίζω λέξεις όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται και εσύ τις ακούς. Ολόγυμνος μπροστά μου και απλά ακούς ό,τι λέω.

Φόρα τώρα αυτά τα γυαλιά.

( Ο απέναντι φόρεσε τα γυαλιά και κοίταξε τον άνθρωπο )

Θα σου λέω λέξεις κι εσύ θα ακούς.

Το βράδυ πέρασε. Λίγο πριν το ξημέρωμα, λίγο πριν βγει ο ήλιος:

( το δωμάτιο σκοτεινό , μόνο το κερί αναμμένο )

Τρομάζει η αλήθεια

τρομάζουν οι λέξεις

τρέμει το φως

όλα πλάθονται.

- Τώρα κοίτα: έχω πηλό. Μπορείς να φτιάξεις ο,τιδήποτε.Το ξέρω ότι μπορείς απλά θέλω να βγάλεις τα γυαλιά. Βρες τι είναι αυτό που θες να πλάσεις , να δημιουργήσεις και μετά... κάνε το πράξη. Έχεις το χρόνο που σου χρειάζεται.

Πλάση

λέξη

πηλός.

Ο άνθρωπος πήρε στα χέρια του το έργο που είχε φτιάξει ο απέναντι του.

- Κοίτα τι όμορφο που είναι ! Το έφτιαξες εσύ! Θαυμάσια... τώρα φόρεσε τα μαύρα γυαλιά μου και πες τι βλέπεις.

- Δεν μπορώ να δω κάτι. Όλα μαύρα είναι. Λίγο γελοίο αυτό που κάνεις.

- Γελοίο ; Καθόλου.

Ο άνθρωπος , αφού πια ο πηλός είχε στεγνώσει , έσπασε το άγαλμα.

'Υστερα είπε στον πλάστη του :

- Είδες πόσο γελοίο είναι το ψέμα ; πλάθεις κάτι , σπάει , και μετά δεν βλέπεις τίποτα.

Φόρεσαν και οι δύο τα γυαλιά ηλίου.

( γιατί όλα είναι εύθραυστα )

-