Δυσοίωνες- Λευκές ώρες

-

Στο μεταξύ ,

η επαφή μου ήταν άλλη.

δεν άγγιξε την πραγματικότητα ,

σχεδόν δηλαδή.

Ένα τέτοιο σκοτάδι ,

το φοβόμουν.

Σα να σε βυθίζει

σε ό,τι πιο μυστικό και κακό

που μπορείς

να

φανταστείς.

Οι λευκές ώρες , μου

ήταν αρκετά περίεργες .

λες και ακροβατώ σε κείνο το νάιλον ,

λες και θα πέσω να με φάνε τα λιοντάρια

-βυθισμένος σε λόγια και σκέψεις-

Ωσπου όταν ξυπνήσω αυτό έχει γίνει.

Ανοίγεις τα μάτια και σε καλωσορίζει η νόησις.

διότι ,

αυτή είναι η άλλη πλευρά του ονείρου :

να ξυπνάς αλλά να απορείς τελικά

τι απέγινε εκείνος ο κόσμος

που κρύβεις μέσα σου ,

χτισμένος απο δυσοίωνα συντρίμια ;