Για μια στιγμή διψάς. Γίνεσαι άπληστος. Γεννηθήκαμε άπληστοι μα οι μισοί δεν το πήραν χαμπάρι. Ο κύκλος συμπληρώθηκε. Αφού κοίταξες γύρω σου ,τότε διαπίστωσες πως είσαι καλά. Άλλωστε αυτό δεν είναι το ζήτημα ; λίγο πριν πας για ύπνο να ξέρεις ότι αυτές οι 24 ώρες που πέρασαν είχα ένα συν (+). ότι κάτι έκανες. Κυνήγησες εσένα και όλα σου τα πιστεύω. Είναι δεδομένο το αύριο. Όχι καλό μου πλάσμα, τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το επόμενο -δευτερό-λεπτό.
Και η διαδικασία θα είναι ίδια. Πέφτεις και κοιμάσαι. Είτε σήμερα , είτε για πάντα. Με τη διαφορά ότι τα μάτια δεν θα ανοίξουν πάλι.Είσαι καλά ; πόσους βοήθησες σήμερα ; πόσες φορές άκουσες τους άλλους ; πόσες φορές είπες εσύ αντί για εγώ ;
Κλείνοντας όλο αυτό ως διαμαρτυρία , ακούγεται κλισέ κι όμως είναι ότι πιο σωστό. Ζεις κάθε μέρα για το σήμερα. Κοίτα να περάσεις καλά, διότι κάθε μέρα πάνω από το χώμα είναι μια κερδισμένη μέρα. Διότι κάθε δευτερόλεπτο που περνάει , είμαστε όλο και πιο κοντά στο θάνατο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου