Μπλε καπνός

-Φυλακισμένος σε μια ασπρόμαυρη ταινία-

Δίχως αρχή

Δίχως μέση

Δίχως τέλος

Εκεί

Να προχωράς

Χωρίς να πηγαίνεις κάπου

να μιλάμε με νότες

τραγούδια , στίχοι , κλειδιά του φα και του σολ

συνοδοιπόροι αλλά και αντίπαλοι

φυλακισμένοι αλλά και ελεύθεροι

κάπου χαμένοι σε εκείνο το χάος της ασπρόμαυρης σκηνής.

Και εκεί πιάνω στο χέρι μου πινέλο και χρώματα

Μπλε καπνός.

Ανάβεις

Σβήνεις

Στάχτες στο δοχείο

σκέψεις φυλακισμένες σε τσιγάρα, απελευθερωμένες από το μπλε καπνό

Λίγες ώρες και οι ηλιαχτίδες θα μας ξανά-κυβερνήσουν

χρώμα παντού

μην κρυφτείς

ζήσε το.

νιώσε το χρώμα μέσα σου

Κάποια μέρα θα ακούμε τα χρώματα και θα μιλάμε με νότες

Το πιστεύω.

Έτσι ,

Το κίτρινο να μου χαμογελάει

το μπλε να με χαιρετάει

το κόκκινο να μου ψιθυρίζει

το πράσινο να με γεμίζει

το μωβ να με συμπληρώνει

το καφέ να με ισοπεδώνει

Λίγο μετά

το άσπρο μου χαμογελά

το μαύρο με ξεγελά

και

το γκρι με προβλημάτισε.

ακούω το γκρι

το ακούω , ναι.

εκεί σε εκείνο το δωμάτιο , όπου δεν είναι πολύχρωπο πια

πάλι ασπρόμαυρο

ίσως για αυτό δεν ξέρω το γκρι

δεν με αφήνει να το πλησιάσω

μισές αναλογίες μαύρου κι άσπρου.

Με ρώτησαν τί χρώμα έχει η ζωή

και τότε γλυκά απάντησα

"δεν θα το δεις

θα το "ακούσεις..."

Και θα συνεχίσω να πιστεύω πως κάποια μέρα

θα ακούμε τα χρώματα και θα μιλάμε με νότες...

Άδειες καρέκλες

Σηκώνονται.Κάθονται.Ένα -κάποιο- λεπτό παύσης πριν αποφασίσουν τι θα κάνουν. να μείνουν ή να φύγουν ; ένα κάποιο λεπτό παύσης πριν αποφασίσεις τι θα κάνεις εσύ... μένεις ή φεύγεις ;

Και τότε η ιστορία με τις άδειες καρέκλες. διαλέγεις να κάτσουν οι εκλεκτοί!

" ένας πρέπει να σηκωθεί για να σωθούν οι υπόλοιποι " διαλέγεις και παίρνεις.

Γέλιο.Δυνατό γέλιο.πιο δυνατό γέλιο. χρώματα και φώτα να τρεμοσβήνουν. Θόρυβος.Παύση.Ησυχία...

Όχι. Δεν θέλουμε την ησυχία αυτή -την ησυχία που περνάμε μόνοι μέσα σε ένα συρματόπλεγμα και βλέπουμε τους άλλους να φεύγουν.Μην μπαίνεις σε κόπους να συγκρίνεις για να τοποθετήσεις πρώτους ,δεύτερους ,τρίτους. Απλά βάλε να κάτσουν -εκείνα- τα πρόσωπα που είναι σημαντικά στην ζωή σου.Τώρα , πριν , ποτέ. Δεν έχει σημασία.

Άσε να σε πλησιάσουν. όχι

Εσύ τους πλησιάζεις. Σφιχτά τους αγκαλιάζεις. πρόσεχε όμως μην φύγουν.θα καταλήξουμε όλοι με συρματοπλέγματα ή μάλλον μέσα σε κλουβιά. Άλλοι πάλι σε κλουβιά που - ...

Κλουβιά ; όχι , τσου τσου ...όχι κλουβιά...Άλλοι πάλι σαν παρενθέσεις. Άδειες , δίχως αξία.

Τι λες ; είσαι μέσα ;

Το σύμπλεγμα της Τσοκόντα

Μην με κοιτάς έτσι.Τρομάζω.Δεν ξέρω καν τι σκέφτεσαι αλλά και τι σκέφτομαι εγώ.Φοβάμαι αυτό το κρυφό γέλιο πίσω από το πονηρό βλέμμα.Τι κρύβεις εκεί πέρα ;...

Είναι σαν ένα αστείο , όμως κανένας δεν γελάει. έτσι και εγώ κοιτάω εσένα. γελάς μαζί μου - τι ακριβώς ζητάς;-

" Οι αναμνήσεις με κάνουν και γελάω"

" ζητάω ... "

Μην κοροιδεύεις για να κρύψεις του " εγώ " σου. Άμυνα. Σίγουρη άμυνα. λογική και συναίσθημα επιτέλους αρχίζουν και γίνονται ένα.

Μην γελάς γαμώτο. μην με κοιτάς με αυτό το βλέμμα.

Λένε οτι γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος... μην παίζεις μαζί μου αν σκοπός σου είναι να γελάς και να αμύνεσαι. Γιατί δεν αργεί το ζωγραφισμένο σου χαμόγελο να χαλάσει...

Παράσιτα ραδιο-φόνων

Ο ραδιοφωνικός παραγωγός καλημέρισε το κοινό του και έπαιξε άλλο ένα απο αυτά τα κομμάτια των '80s. Έχει περάσει τόσος καιρός ,χρόνια ολόκληρα, αλλά εσύ εκεί.Κολλημένος με τα τραγούδια των 80s να σου φέρνουν ένα σωρό αναμνήσεις από παλιά γκρίζα κουτιά με τις παλιές φωτογραφίες και - ΤΣΖ !

αλλαγή σταθμού λόγω ηλίθιων παρασίτων. μα τι γίνεται ; ποιός εισβάλλει έτσι στον κόσμο σου και τον κάνει άνω-κάτω ;

Βέβαια , εσύ δεν ξέρεις -είσαι μικρός. Δεν ξέρεις πως είναι και τι νιώθω. Γελάω με το σκεπτικό των ανθρώπων.Το είμαι μικρός δεν σημαίνει ότι είμαι και ηλίθιος.φύγε μεγάλο παράσιτο...

>λίγη ώρα μετά βρίσκεις καθαρό σταθμό<

Ο Ραδιοφωνικός παραγωγός καλημέρισε με την -όχι και τόσο κουλ - φωνή του , το αγαπημένο του κοινό. άλλος ένας διαγωνισμός και τόσες ηλίθιες ιστορίες.Τραγούδια , καλημέρες , πεταμένες αναμνήσεις.Άργησα να φύγω σήμερα, όπως επίσης άργησα και να ξυπνήσω.με κρατάνε εκεί κάτω , δεμένο με το παρελθόν.Βρώμικα παράσιτα.

Εσύ είσαι ήδη φυλακισμένος σε μια τρίλιζα του πάθους , isn't it ?

καταραμένο ραδιόφωνο ! σε αγάπαω μα σε μισώ ταυτόχρονα!

Άλλαξε σταθμό για κάτι πιο χαλαρό και ξεκούραστο.Δεν είσαι σήμερα για νοσταλγίες και πίκρες.

Ξανα-αλλάζεις σταθμό.Κάθεσαι αναπαυτικά και τότε ακούς εκείνον τον σπαστικό θόρυβο -

"διάολε ! ήρθες πάλι ... "

Supper

Ο κύριος Άλφα έδωσε ένα φιλί στον κύριο και στην κυρία Βήτα που και αυτοί με την σειρά τους έδωσαν μια αγκαλιά στους κυρίους και τις κυρίες Γάμα και Δέλτα.

Το δείπνο είχει ετοιμαστεί και οι καλεσμένοι είχαν έρθει πριν της οχτώ.

"Μας συγχωρείτε , αλλά ήρθαμε νωρίτερα" παραδέχτηκαν τα ζεύγη γάμα και δέλτα.

" Ω μα δεν πειράζει ! το δείπνο είναι ήδη σερβιρισμένο", είπαν χαρούμενα οι άλφα και οι βήτα.

Σέρβιρε ο ένας τον άλλον χαρούμενα.Σέρβιρε ο ένας τον άλλον στεναχωρημένα.Σέρβιρε ο ένας τον άλλον κλαίγοντας.Σέρβιρε ο ένας τον άλλον ... ;

Κανείς δεν σέρβιρε κανέναν.Το δείπνο δεν είχε καν ετοιμαστεί ... Δικαιολογίες!

-Μα , κύριε Άλφα ; πού είναι το φαγητό ;

-Μα , κύριε Δέλτα ; πόσες φορές θα χρειαστεί να σας το ξανά-πω ; "Δεν υπάρχει δείπνο "

Χαμογέλασαν ΑΛΦΑ, ΒΗΤΑ,ΓΑΜΑ , ΔΕΛΤΑ.

-μισή ώρα αργότερα η βροχή ξέσπασε-

Goodbye Lenin , goodbye Winter

Βερολίνο έρχομαι. θέλω ή δεν θέλω να φύγω. ξημερώνει σιγά-σιγά που μετά ούτε που θα καταλάβω ότι είναι πρωί δευτέρας.Καινούργια εβδομάδα.ίδια πρόσωπα.μην σιχαίνεσαι τόσο την ρουτίνα.που είναι τα πεσμένα φύλλα και το κρύο ; έφυγε και ο χειμώνας και το φθινόπωρο και όλα.Άνοιξη καλωσόρισες λοιπόν. Ίσως σε κάποιους αρέσει αυτό. Η άνοιξη είναι πόρτα για την αντίστροφη μέτρηση του καλοκαιριού. ποτέ δεν με ενθουσίαζε η ιδέα της καλοκαιρινής αυτής απάτης.

Ξημερώνει.Άνθρωποι ξυπνάνε.άλλοι πάνε τώρα για ύπνο.Έτοιμος πρώτος καφές και τσιγάρο.Κάτι σημειώσεις λατινικών- τι ηλίθια νεκρή γλώσσα ; τουλάχιστον ας μας μάθουνε κάτι πιο χρήσιμο...- πάει 7:07 , πόσο θα ήθελα την αγκαλιά σου.

Αυτοκίνητα.καιρός,κίνηση ,ραδιόφωνα ανοιχτά με τα ίδια κομμάτια , ξεχασμένοι καλλιτέχνες, ειδήσεις της μιας ημέρας ,κορνορίσματα, λεωφορεία , τραμ , μετρό.

Ο καιρός ανοίγει και εσύ είσαι ακόμα εδώ. μέσα σε ένα δωμάτιο να προσπαθείς να κάνεις- τι ; να μιζεριάζεις την άνοιξη και να νοσταλγείς το χειμώνα ;

Μια αγκαλιά και φιλί είναι αρκετά.

προσπαθείς να κάνεις - τι ;

Να βεβαιωθώ ότι τα φύλλα αυτής της εποχής δεν είναι τουλάχιστον απο γυαλί ...

dead line

Είναι από αυτές τις μέρες που είσαι αποκλειστικά αφοσιωμένος σε κάτι που νιώθεις τόσο καλά με αυτό αλλά και πάλι έχεις ανασφάλεις. Φοβάσαι μην τελειώσει γρήγορα γιατί την έχεις ξαναπατήσει.Δεν θέλω να γυρνάς πίσω γλυκό μου πλασματάκι.χαμογέλα και κοίταξε μπροστά.Βήμα προς βήμα όλα θα πάνε καλά.
Και πού ξέρω ότι όλα θα πάνε καλά ; τίποτα δεν ξέρουμε.παίζουμε ένα παιχνίδι που δεν ξέρουμε καν τους κανόνες - δεν υπάρχουν ίσως κανόνες- όπως και τι μας περιμένει στον επόμενο γύρω.Δεν θέλω να χάσω τα συναισθήματα του τώρα.γιατί είναι ωραίο να σε νοιάζονται και να νοιάζεσαι για κάποιον.έχεις βυθιστεί ίσως πολλές φορές και αυτή η , +1 , θα σου είναι το κερασάκι στην τούρτα.
Και το κενό ; αυτό το άδειο συναίσθημα ; τι απέγινε ; πού πήγε ; αυτό το τίποτα λέω ρε ! πού είναι ;
Τίποτα δεν είναι τίποτα. γιατί το τίποτα γεννάει άλλα συναισθήματα , άλλες καταστάσεις.
Αφέσου και πέρασε καλά , το θες, ελπίζεις και οι άλλοι το ίδιο. πρόσεχε μόνο , γιατί άλλο ένα βήμα αποτυχίας γυρνάς εκεί... μην ... γυρνάς στο " βυθίζομαι" και τότε δεν θα είμαι εγώ να σε πιάσω.Γιατί θα έχω ήδη βυθιστεί πρώτος ...

Time-bomb

Κινούμενη βόμβα.παίζεις το παιχνίδι.ο χρόνος δεν σταματά.περνά.προχωράς.πετάς την βόμβα στον επόμενο.μουσική.δεν σταματά.ένα ατέλειωτο παιχνίδι.δίνεις στον επόμενο.ρόλος.άσπρο και μωβ.άνεμος και φωτογραφίες.μισοτελειωμένα σχέδια.αρχίζεις ξανά να κοιτάς μουτζουρωμένες σελίδες.σημειώσεις.καφέδες κάθε είδους.άρωμα ζέμπρας.λατρεύω =)
επόμενη μέρα.αγνωστος προορισμός.στόχος 1-1.επιθυμίες πολλές.Σαιξπηρ και ρωμαίος μελέτη.όλα μια κινούμενη βόμβα που συνέχεια την δίνεις κάπου αλλού.BEATLES.άρωμα ζέμπρας και πάλι ζέμπρα.κάτι που μου δίνει χαρά τις τελευταίες μέρες.ήταν καιρός να γελάσω.Ευρώπη.Λουξεμβούργο και Βερολίνο , έτοιμα για τα προσεχώς.Το λουξεμβούργο γίνεται να έρθει εδώ; μου λείπετε ξέρετε.φωτογραφίες.Γυάλινος κόσμος και Τομ Ουινγκφιλντ.μελέτη αυτού του νευρικού ανθρώπου , που τελικά δεν είναι νευρικός αλλά αγαπά τα όνειρα του και την αδερφή του.κάτι παρόμοιο ας πούμε... φεύγει. η βόμβα έρχεται απειλιτικά πάλι σε σένα.ΤΟΜ ; ΡΩΜΑΙΟ ; Η ΜΗΠΩΣ ΕΓΩ Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ; ...