O άνθρωπος με τα καστανά μάτια

Φόρεσε το σακάκι ,
σηκώθηκε και έφυγε.
Κοίταξε την όμορφη κυρία ,
που περασε απο κοντά του ,
μύρισε την βροχή-
και χαμογέλασε.
Συνέχισε να προχωράει με το ερωτηματικό
λίγο πιο πάνω απο το κεφάλι.
Είδε τις φίλες
και κουβεντιάσαν.
Το χαμόγελο ,
πρόδωσε την γλυκιά αγωνία
και τη
χαρά
που είχε.
Την επόμενη μέρα ,ξύπνησε , ήπιε καφέ ,άνοιξε την τηλεόραση.
Είδε το αστείο πρόγραμμα και
γέλασε.
Λίγο αργότερα ,
ντύθηκε κι
έφυγε.
Χαμογελούσε στη βροχή.
Η πεταλούδα μέσα μιλούσε.

Έκλεισε τα μάτια.
Λίγα δευτερόλεπτα μετά ,
άνοιξε τα μάτια
και το καστανό ,
άρχιζε να παρατηρεί γύρω του.
Τώρα έβλεπε την κακάσχημη κυρία ,
έβριζε τη βροχή ,
και δεν ήθελε κανένα ερωτιματικό πάνω στο κεφάλι.
Η πεταλούδα πέθαινε λεπτό με το λεπτό.
Κουβέντιασε με τις φίλες αλλά
ήξερε πως
τίποτα δεν ήταν ικανοποιητικό.
Γύρισε σπίτι ,
και συλλογίστηκε.
Κοίταξε τον καθρέφτη
και είπε
" όχι τη βροχή , τη βροχή δεν την έβρισα , όχι. "