Αόρατο πέλαγος

Σιωπηλές κραυγές

τα βράδια

λίγο πριν

ξημερώσει

Ψίθυροι

που

ουρλιάζουν

για τον

μελοποιημενο

θανατο

της ικανοτητας.

Εκεί , παρα πέρα

-κάτι παραπάνω-

ένα δάκρυ οργής

κι άλλο ένα λύπης

μα ο Αδαμ κι Εύα

ήταν αδέρφια

πλάσμα ένα

πηλός-

αλώβητοι όσο δεν πάει -

> να και το πλήρωμα

μισοί πάνω μισοί κάτω<

πνιγμένοι

θαμμένοι στην άμμο

μακριά απο μας

το καράβι προχωράει

βγάζει πόδια

σα γαιδούρι

να σέρνεται

και τον σέρνει

ο αέρας

πυλός

πλαστελίνι

να φυσάει , να μας παίρνει

να μας κάνει ό,τι θέλει

ικανότητα καμία

τραγούδι τέλος -

Σιωπηλές κραυγές τα βράδια.

ψίθυροι στο σκοτάδι.

χειρότεροι οι ψίθυροι τη μέρα,

λες δε φοβασαι ,μα

αλλάζει ο καιρός.

φώτα παντού.

ο ήλιος κλαίει και αλλάζει ρούχο.

μας εκδικείται

η μητριά του.

" πέτα ψηλά "

όλο πετάς

πέφτεις.

πέσε και στη θάλασσα καμιά ώρα.

απλώσου στην αμμουδιά

όχι μη πέσεις

εσύ ορκίστηκες να χορεύεις με τα σύννεφα.

Σιωπή.

-Φυσάει...

Νύχτα/Μέρα

Γοργόνες ,

έρχονται να σε φιλήσουν.

μακριά

τέρατα

όχι , καλές έιναι οι γοργόνες

σειρήνες που τραγουδούν

πλοκάμια που σε μαστιγώνουν

μέρα με τη μέρα

σε χτυπάνε

σε δένουν

σε βουτάνε στο νερό

και σε πνίγουν.

Και σε πνίγουν , σε πετάνε στα βράχια ,

ματωμένο,

σπασμένο,

πνιγμένο.

Αβοήθητο.

απαθής-

Οι σειρήνες ,

ψάχνουν κι αλλού τροφή ,

βουτιά και εξαφανίζονται.

σε κατασπαράξανε.

τελευταίες φούσκες

κοντά στην ακρογιαλιά.

Κάπου εκεί βυθίζεσαι

λίγο-λίγο το νερό να σε

κατασπαράζει

γίναμε τροφή για άλλους

βυθισμένοι

...

Το πλήρωμα να φωνάζει

" πάει ο καπετάνιος ,

πάει"