και αναρωτιέμαι γιατί δεν έρχεσαι ;
δεν μιλάω στον εαυτό μου ...
προσπάθησα να σε κοιτάξω και να σε κάνω να έρθεις προς το μέρος μου.
Μάταια.
Έλα , πιάσε με από το χέρι και πάμε να ενώσουμε τις ανάσες μας ,
να γίνουμε ένα , να μπεις μέσα μου και κάθε κραυγή μου να κυλάει στο σώμα σου ,
να σου γδάρει η ηδονή μου το τριχωτό σου δέρμα ,και οι ψίθυροι να υγραίνουν τα αυτιά μας.
Στέκομαι βλέπεις... απέναντι... σε τούτους τους σπασμένους πια καθρέφτες ,
Δεν μιλάω στον εαυτό μου ,
προσπαθώ...
Προσπαθώ να ακούσω τα βλέμματα και να χορέψω στον ήχο των φιλιών σου.
ζω απάτες τελευταία ,
φαντασιώνομαι αλληλοσπαραγμούς.
ηχώ σε σκοτάδια με φιλιά και παιχνίδια σάρκας.
Κανείς πλέον δεν σε κοιτάζει στα μάτια , κανείς εκτός από τον ίδιο σου τον εαυτό ,
μπροστά από έναν καθρέφτη.
Τι έχεις πάθει τελευταία ; μονολογώ
Κι εσύ πού είσαι ; πού ήσουν ;τόσα χρόνια κρύβονται όλοι πίσω από το εγώ τους ,
πίσω από τις σταγόνες βροχής.
Διαφωνείς λοιπόν ;
Λέω κάτι παράλογο ;
Προσπαθώ να ζω ... προσπα...θώ να ζω εμένα , εσένα , τα πρόσωπα των γύρω ,
κι αυτά μεταμορφώνονται σε πρόσωπα οίκτου , ζήλιας ,βλακείας , σήψης.
Στεκόμουν βλέπεις , σε εκείνο το όνειρο και έσταζε το αίμα απ'τα μάτια
" Μην κλαιας " , μου έλεγα ,
ύστερα ήρθαν εκείνα τα παιδιά
και έπαιξαν κρυφτό.
Κανένα δεν βρήκε κανένα.
πνίγηκαν όλα τους , στο ίδιο ποτάμι ,
αίμα έσταζε σου λέω ,
κι εσύ καθόσουν εκεί
απέναντι και έβλεπες ,
και σε κοίταξα που άναψες τσιγάρο ,
το σβησες κι έφυγες.
και χάθηκες στις φωτιές και στα αίματα.
Προσπαθώ... να έχω αναμνήσεις
από την ίδια μου τη σάρκα ,
την ίδια μου τη φαντασία και φαντασίωση
μα μονάχα βλέπω
εφιάλτες ,
στεκόμουν βλέπεις απλά ,
απλά στεκόμουν
και στέκομαι
εδώ.
απέναντι σου ,
δίπλα σου ,
έξω σου ,
μέσα σου ,
μέσα μας ,
στο κενό
και σε φωνάζω.
Έλα , πιάσε με από το χέρι.
