Μείνε μαζί μου

Γιατί μας σκότωσες έτσι ;

έβαλες τρίτους να αποφασίσουν για μας

γιατί ;

ένα απλό ταπεινό" γιατί ;"

φωνάζει μέσα στον εφιάλτη μου

δεν κοιμάμαι πια , το ξέρεις ότι σκέφτομαι συνέχεια αυτό το γιατί ;

Μείνε μαζί μου σε παρακαλώ

μείνε μαζί μου τα βράδια και μοιράσου το χαμόγελο μας

τόσο καιρό μεγάλωνε και τώρα σβήνει

μην σβήσει σε παρακαλώ , μην το αφήσουμε να σβήσει

είσαι μακριά ... κι αυτά ακούγονται τόσο μελλοδραματικά ,

αλλά αλήθεια ,

γιατί ;

Μείνε μαζί μου και σου υπόσχομαι θα τα καταφέρουμε ,

η φιλία ζωντανεύει λένε με την απόσταση ,

αλλά αλήθεια ,

πόσο το πιστεύεις αυτό ;

κρυώνω σιγά-σιγά ,

κι οι αγγελίες λιγοστεύουν ,

μείνε μαζί μου ,

κι έλα να σκεπαστούμε με την

καινούργια κουβέρτα ,

που με τόσο κόπο

θα είχαμε καταφέρει να

πάρουμε.

γιατί όλα

τελειώνουν σε κάθε απόψε

κι εσύ είσαι μακριά.

Μην κλειδώσεις απόψε

Μια ζωή θα γελάμε

θα βλέπουμε όνειρα

θα σχεδιάζουμε το μέλλον

θα πίνουμε στην υγειά μας

θα πέφτουμε τα βράδια για ύπνο με θολές τύψεις

θα λέμε σ'αγαπώ δίχως να το εννοούμε

Μια ζωή θα ψάχνουμε έναν τέλειο άνθρωπο να μοιραστούμε τη ζωή μας

θα κάνουμε έρωτα πίσω από τα κρυμμένα απωθημένα

θα ζούμε σε πολυκατοίκιες του πρώτου ορόφου

θα κοιτάμε στον καθρέφτη ψάχνοντας ατέλειες

θα ξέρουμε το δρόμο για ένα σπίτι

θα τρομάζουμε στην ιδέα του θανάτου

θα φοβόμαστε το γελαστό πρόσωπο της νύχτας

Μια ζωή θα θυμόμαστε ένα κάποιο δικαίωμα

θα σωπαίνουμε

θα είμαστε πλήρης σε ένα άδειο σαλόνι

θα νιώθουμε μοναξιά σε ένα δωμάτιο γεμάτο κόσμο

θα κλαίμε στα δύσκολο αλλά δεν θα το βάζουμε κάτω

θα κοιτάμε τον ήλιο , όταν θα παίζει κρυφτό

θα ακούμε τις μελωδίες άλλης δεκαετίας

θα είμαστε άλλοι σε άλλους

θα ανήκουμε σε άλλους

θα κυνηγάμε το ουράνιο τόξο

θα παίζουμε με τα χρώματα

θα νοσταλγούμε το μαύρο πριν γίνει λευκό

Μια ζωή θα περιπένουμε το επόμενο λεπτό

θα κλείνουμε ραντεβού με το πεπρωμένο

θα κλείνουμε τις πόρτες

θα κλείνουμε τις ζωές μας

θα κλείνουμε τη ζώη , κι ύστερα θα την κλειδώνουμε

μονάχη σε ένα άδειο σαλόνι

Μια ζωή ...

Δημήτρης

Κι ήρθε ο χρόνος ,

θυμήσου λίγο ένα χρόνο πριν

κάτι καλοκαίρια και κάτι ,

ένα καλοκαίρι πριν

και η ζωή διαφορετική , ξένη

ίσως λίγο απρόσιτη ,

σα τις βιτρίνες -

την κοιτάς σε κοιτά

αλλά δεν είσαι εσύ .

Εδώ που φτάσαμε , γίναμε κούκλες

που περιμένουν να τις θαυμάσουν ,

να δαμάσουν τον απέναντι άνθρωπο

και να δοθούν .

Λέμε να νοικιάσουμε τη ζωή μας

σε εμάς

να την χαρούμε όσο πάει

και να την μοιραστούμε ,

να περάσουμε τους χειμώνες

πίνοντας τσάι , ζεστό ,

όχι ξένο από περασμένους χειμώνας ,

σα μια νέα αρχή ,

ένα νέο καθεστώς

έχοντας φτερά όχι σπασμένα ,

αλλά δοσμένα από Θεούς

ισχυρά.

Και τότε τα φτερά θα ανοίγουν

κι όταν πληγωθούν

- αίμα θα στάζει - θυμήσου

τότε θα κλείσουν,

μα θα έχουμε μια φωλιά

μια αγκαλιά

όχι πια ξένη ,

ζεστή

Πότε ... μου έλεγες ;

κι έλεγα κι εγώ ,

πότε ;

κι απαντούσαμε

με ένα χαμόγελο

ένα γέλιο διάρκειας μεγάλης ,

σχηματισμένο από τα πρόσωπα των γύρω ,

και νύχτωσε.

Φύγαν όλοι πια ,

σπίτια τους , κλεισμένοι στα δικά τους μυστικά

να τους καταπιεί το σκοτάδι

ίσα μόνο να φωτίζονται από το φως μιας οθόνης

μιας ψεύτικης ζωής ,

όχι δεν είμαστε εμείς αυτό.

Το τσάι μου κρυώνει κι έχω κάτι να θυμηθώ :

ίσως κανείς δεν μου τσίμπισε το μάγουλο

δεν μου χαμογέλασε έτσι ,

κανείς δεν με αγκάλιασε έτσι

- άλλος για άλλον -

Έλα , πάμε μια βόλτα με το αερόστατο !

πάμε να φύγουμε από εδώ !

είναι ξένοι λένε εδώ , ξένοι από τις ξένες τους ζωές ,

φυλάνε και φιλάνε .

Σου αφιέρωσα χθες τη νύχτα μου στο πιάνο ,

κάθε νότα χτυπούσε για σένα ,

από την καρδιά στα χέρια κι έπειτα σε σένα ,

γύρνα πίσω να κάνουμε μια αγκαλιά -

μπορείς ;

κι ύστερα έλα να πετάξουμε ψηλά ,

μα να πατάμε γερά , ούτε μπαλόνια ούτε τίποτα.

Θυμάσαι τους χορούς ;

μούσκεμα , κι εμείς να γελάμε.

Κι ύστερα ξημέρωνε , και κλείναμε τα μάτια

έλα να φτιάξουμε ένα καταφύγιο , γεμάτο λουλούδια και μελωδίες -

Το τσάι μου κρυώνει ,

μην περάσει ο χειμώνας έτσι ,

ας έλθει αυτό που ποθούμε ,

το τσαί μου στο τραπέζι , στη ρουτίνα του , εκεί ήσυχο

μέσα σε μια ξένη κούπα

σε μια ξένη βιτρίνα.