Η...θάκη

Μη φύγεις
θες να φυγεις ;
Να μεινεις -
Πάνω στην σκηνή.
Φώναξε ώστε να ακούσω-
μάταια...

Δύστυχος απόψε.

Κρεμασμένο το ήθος μπροστά στην ηδονή.
Άρτιο σώμα,
ταμμένο στην υπόκλιση.

-Ταξίδι δεν είπες οτι πας ;
-Μάλιστα ...
- Φύγε παιδί μου , βγάλε τη φωνή σου και πέτα.

( Μα στο νησί που φτάσαμε , υπάρχει μόνο ένας πύργος )

Το σκιάχτρο : το τρικ

Αγκάλιασε το ξύλο.
ψιθύρισε το για πάντα
στα αφτιά του ποτέ.

Έγιναν ένα
αλλά κανένα δεν ξαναμίλησε.

Στις ιστορίες που μας έμαθαν
στις κραυγές που μας σημάδεψαν
στα λόγια του ποτέ και του πάντα
μα
και στη σιωπή
που τόσο παρεξηγήθηκε.

αγκαλιάσαμε ο ενας τον άλλον.
το ξύλο.
το τίποτα.

το τίποτα γεννάει τίποτα
( μονάκριβος γιος από μονάκριβο πατέρα )


Αγκάλιασε το ξύλο.
Είχε κάπως μαγικά ,
βγάλει χέρια.

Το σκιάχτρο αγκάλιασε το σκιάχτρο.

Και κάπως έτσι , το τρικ κρατάει δευτερόλεπτα.

(Παιχνίδια που παίζει ο ήλιος - )

Αγκάλιασε το ξύλο ,
μα μάτια δεν είχε
να δει ότι
έπιανε
σκιά.


Παρεξηγήσαν τη σιωπή , και το παραμύθι ξεκινάει από την άλφα βήτα

Μα στη γη λιγότεροι

Στις επιφάνειες κολλήσαν τα σώματα
έθαψαν τα συναισθήματα
και για στεριά το πάνε

Πύργος
η μνήμη

διαλυμένος πύργος
λίγο ξεχωρίζει από την αμμουδιά

στο νερό
βούλιαξε
κι η λήθη

έτοιμη για το απρόοπτο

βούλιαξε
η ώρα
σα να περιμένει να αδειάσει
να επουλώσει τη μνήμη
να θολώσει τις πληγές

Στις επιφάνειες κολλήσαν τα σώματα
θαμμένα συναισθήματα
κι η καρδιά στα βράχια

( λήθη , μνήμη : σημείωσε χ )

Και πατώ τη λάσπη.

Στον ουρανό μείναμε λίγοι

Κοίτα πως κυλάει!
ξημερώνει
βραδιάζει
κι η ώρα
παίζει
παιχνίδια
στην άμμο.

Λίγο
ησυχία
μέσα
στη σιωπή.


Μιλάμε για να μιλήσουν
μιλάνε για να μιλήσουμε
μιλούν για να μιλούν.

Τι σπούδασε η ώρα κρυμμένη ;

Σκληρόψυχοι γίναμε
δεν συγχωράτε κανένα σε τούτο τον τόπο
μέχρι
να φύγεις
και να ξεχαστείς

Να χαθείς
σε ενα τόπο
αλλού.
Όπου κανείς
δεν βλέπει
το αίμα να τρέχει
όπου
όσο ψηλά κι αν πετάς
οι άνθρωποι φαίνονται ίδιοι
όπου
η ανάσα σου
ακούγεται
λίγο πριν
ξημερώσει,
λίγο πριν
όλα γίνουν
στάχτη.

Ώσπου ... ακόμα κι αν ξυπνήσεις
πάλι για ύπνο λαχταράς.
εκεί -
λίγο πριν το μπλε γίνει μαύρο...

Τι σπούδασε η ώρα κρυμμένη ;
Εμπειρίες...


( στην αμμουδιά πάει και παίζει , τράβα και βρες την )

Κι ύστερα χάθηκα.