Υπό - Μετά - Υπερ

Μίλα για σε ακούν. Άκου για να ακούς. Κρίνε για να κριθείς.


Πόρτες ανοιχτές, κλειστές ,γκρεμισμένες.Σκάλες , λαβύρινθοι και οι ιστορίες που ξετυλίγονται, σε περικυκλώνουν σαν όνειρα με εφιάλτες.

Απλά προχωράς , και όλα είναι στο δρόμο σου. Μέχρι να βρεις αδιέξοδο.Τότε αρχίζουν τα δύσκολα.
Τελικά , ποτέ δεν θα μάθω γιατί έκλαιγε αυτή η κοπέλα. Να μιλήσει... αυτό ήθελα. Καλή τύχη όπου και να είσαι. Απλά ,κάτι με έκανε να θέλω να μιλήσω.

Μίλα για να σε ακούν. Άκου για να ακούς. Κρίνε για να κριθείς.


Υπόκοσμος ,μετάκοσμος , υπέρκοσμος.
Τα τρία στάδια. Οι τρεις εποχές.
Λύτρωση με δόσεις καπνού. Κεριά λιωμένα. Σβησμένα από το αύριο.
Ψάχνεις ανακατεύθυνση σε μια απο τις εποχές.
Μέχρι να καταλάβεις ότι και οι τρεις εποχές είναι το ίδιο. Η σκάλα τις χωρίζει. Η πόρτα. Και ο διάδρομος.
Και κάπου εκεί ένα πιάνο. Γεμάτο από την παλέτα του εγώ σου.
Άκου - Βλέπε - Μίλα.
Μια ηρεμία που καταπνίγεται στο δικό σου χάος. Ένα χάος που εσύ έφτιαξες.
Να δαμάσεις τα άγρια πλάσματα μέσα σου.
Άκου για να σου μιλάνε. Μίλα για να σε ακούνε. Κρίνε για να κριθείς.
Και ξανά.
- Πόσο μεγάλο μπορεί να είναι αυτό το μέρος ;
- Σαν έναν άλλο κόσμο ...

Σε τούτο σπίτι,
Μακριά από εμάς. Κοντά στους "άλλους".
Μου ανήκω.

- Μα εδώ εχει μία πόρτα.